Czy to ADHD?

Czy to ADHD?
Drukuj Skomentuj

Mój trzyletni synek jest bardziej ruchliwy od innych dzieci w swoim wieku. Nie potrafi usiedzieć na miejscu, jest nadpobudliwy i trudno mu skupić dłużej uwagę na jednym zajęciu. Kiedy ogląda bajkę często zmienia pozycje, wierci się jest w ciągłym ruchu. Mam kłopot, żeby nauczyć go samodzielności typu sprzątanie zabawek czy pomoc w domu. Dodatkowo mały lubi bałagan, wydaje mi się, że nie funkcjonuje kiedy nie ma wokół niego sterty rzeczy. Do tego jeszcze wchodzą w grę histerie, wtedy to już jest tak agresywny, że nawet nie ma sensu z nim rozmawiać. Czy to może być ADHD?

Droga Basiu, nie zawsze duża ruchliwość i trudności w skupieniu uwagi u dziecka muszą świadczyć o ADHD. Większość maluchów to po prostu żywiołowe dzieci i tylko kilka procent ich rówieśników jest dotkniętych zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD. Wiele dzieci zachowuje się czasem w sposób przypominający objawy ADHD szczególnie w okresie przedszkolnym. To właśnie wtedy dzieci odznaczają się dużą aktywnością ruchową oraz zmiennością emocjonalną. Bierze się to z naturalnej ciekawości otaczającego świata.

Aby ostatecznie potwierdzić bądź wykluczyć ADHD u dziecka należy przede wszystkim bacznie je obserwować, rozmawiać z wychowawcami a także można poprosić o konsultacje psychologiczną. Ponadto warto zapoznać się z kilkoma „typowymi” zachowaniami, które mogą świadczyć o ADHD. Po pierwsze dziecko z ADHD ma lepsze i gorsze dni. Tygodniami potrafi być grzeczne, gdy na czymś mu zależy. Problemy z zachowaniem nasilają się lub słabną zależnie od pory dnia, zmęczenia lub otoczenia.

Po drugie wbrew pozorom dziecko z ADHD jest przewidywalne. Oznacza to, że gdy na przykład odmówisz kupna batonika, wiesz jak dziecko postąpi, na przykład staje się przymilne, potem bardziej niecierpliwe, by w końcu rzucić się na podłogę.

Po trzecie warto zwrócić uwagę jak wygląda sytuacja umiejętności skupienia uwagi przez dziecko. Dziecko z ADHD nie potrafi skupić się na jednej czynności, tylko gdy jest zmęczone lub chore. Jeśli coś je zafascynuje, wyłącza się całkowicie i nic nie jest w stanie go rozproszyć. Zwykle traci zainteresowanie zabawą po kilkunastu minutach. Nie skupia się tylko na czynnościach, które go nie interesują.

Po czwarte nadmierna ruchliwość u dzieci z ADHD pojawia się w stresie. Swoimi szaleństwami dziecko próbuje zwrócić na siebie uwagę, by przerwać sytuację, która budzi w nim lęk, np. kłótnia rodziców. To normalne, że popisuje się przed gośćmi, których dawno nie widziało. Czasem nadmierna ruchliwość jest reakcją na duże zmiany, np. pójście do przedszkola, narodziny rodzeństwa.

Po piąte dziecko z ADHD ciężko radzi sobie z emocjami. Zasypuje rodziców pytaniami, powtarza je nie mogąc doczekać się odpowiedzi. Słucha, co rodzic powie, a potem dopytuje. Dzieci te złoszczą się, gdy są zbywane lub udzielona odpowiedź ich nie zadowala. Tak zachowują się też uzdolnione, ciekawe świata dzieci. Na tym etapie rozwoju nie radzą sobie z natłokiem informacji. Mam nadzieję, że tych kilka ważnych informacji pomoże rozwiązać problem i podjąć odpowiednie działania.

Podobne artykuły

Skomentuj

Dodane komentarze (1)

  • Baśka
    odpowiedz

    Zgadzam się z opinią eksperta - nie każde dziecko, które tak się zachowuje musi mieć adhd. A może po prostu synek sprawdza na co może sobie z Tobą pozwolić. Jeśli do tej pory ulegałaś mu we wszystkim, to będzie protestował przeciwko każdej próbie zmiany. Trzeba wykazać się dużą determinacją, cierpliwością i pokazać małemu "kto tu rządzi".

Tagi