Istotą dziecięcego teatru jest możliwość spontanicznej zabawy z rówieśnikami i oderwanie od rzeczywistości. To wszystko prowadzi do rozwijania myślenia, wyobraźni, mowy, pamięci, uczy odwagi i śmiałości oraz umiejętności współdziałania i wyrażania różnych stanów uczuciowych. Ważny jest nie tylko sam spektakl, tworzony przez dzieci, ale również cały proces jego przygotowania, oraz towarzyszące mu sytuacje społeczne i wychowawcze. Zabawa w teatr kształtuje twórczą postawę dziecka.

Edukacja przedszkolna daje wiele możliwości podjęcia działań twórczych, w wyniku, których dzieci rozwijają swoje zainteresowania i zdolności. Jedną z nich jest właśnie edukacja teatralna, z którą dziecko spotyka się już w czasie własnych swobodnych zabaw, które otwierają przed nim świat fikcji i umowności, który stanowi istotę teatru. Dzieci podejmują w zabawie różne role, a wydarzenia rozgrywają się jakby na scenie.

Rozumiejąc ogromną rolę edukacji teatralnej dla rozwoju dziecka już od najmłodszych lat zarówno nauczyciele jak i rodzice powinni wprowadzać lub proponować w codziennych zabawach i zajęciach różne małe formy sceniczne np.:

• Zabawy naśladowcze

• Zabawy z elementem dramy i pantomimy

• Inscenizowanie wierszy i piosenek

• Naśladowanie wybranej postaci z bajki

Istotnym elementem jest udostępnienie dzieciom przedmiotów, które wykorzystają w czasie swobodnych zabaw np.: pacynek, kukiełek, dekoracji strojów, które można zgromadzić w kąciku teatralnym. Ogromną rolę w stymulowaniu twórczych działań dzieci w zakresie edukacji teatralnej stanowi dostęp do przedstawień teatralnych w wykonaniu profesjonalnych aktorów jak i tych, na których dzieci mają możliwość obejrzenia teatrzyku kukiełkowego. W każdym dziecku zarówno otwartym, śmiałym i pomysłowym czy zamkniętym i zakompleksionym, tkwi wiele radości i możliwości twórczego działania.

Ważnym, więc zadaniem dla osoby dorosłej stwarzającej warunki ,,zabawy w teatr” jest poznanie każdego dziecka i stworzenie miłej i ciepłej atmosfery w zespole, dzięki której między uczestnikami nawiąże się nić sympatii, akceptacji, zrozumienia i zaufania. Dzięki temu dziecko będzie czuło się bezpiecznie i będzie miało warunki do twórczego działania.

Aby jednak zaistnieć przed widownią powinno się być,,zgranym” zespołem, ale nie tylko. Trzeba przede wszystkim nauczyć małych aktorów wyraźnej wymowy, która we współczesnej rzeczywistości daje wiele do życzenia. Dzisiejsi rodzice mają mało czasu na rozmowy z dziećmi a umożliwiają im szeroki dostęp do telewizji, video itp. Rezultatem jest niewyraźna wymowa i ubogie słownictwo. Dlatego też jednym z ważnych elementów jest kształcenie u małych aktorów zasad starannej wymowy i racjonalnego oddychania po to były słyszane i rozumiane przez swoją widownię.

Cel ten osiąga się systematycznie stosując wiele ćwiczeń:

• intonacyjnych

• oddechowych

• artykulacyjnych

• dykcyjnych.

Istotne są także ćwiczenia pamięci poprzez naukę krótkich, śmiesznych często pozbawionych sensu, lecz łatwych i przyjemnych do zapamiętania wyliczanek, żarcików i „klepanek”, dzięki którym w późniejszym czasie dzieci samodzielnie będą wymyślać wierszyki. Nie należy zapominać również o zabawach i ćwiczeniach wzbogacających słownictwo dzieci i rozwijających wyobraźnię. Dopiero końcowym etapem edukacji teatralnej jest praca nad scenariuszem przedstawienia. Najważniejszym jednak warunkiem prowadzenia wszelkich teatralnych przedsięwzięć jest "zabawa i radość”.

Autor: Ewa Jaskuła