Dla synka pójście do przedszkola to ogromna przemiana. Rytm dnia zupełnie się zmienił, sposób spędzania czasu się zmienił, ilość czasu spędzanego z mamą i z tatą się zmienił. Dziecko może reagować na takie zmiany nawet przez kilka miesięcy. Warto porozmawiać z nauczycielkami w przedszkolu o zachowaniu syna, zapytać czy może wydarzyło się coś co mogłoby go zniechęcać do przedszkola (może ktoś go uderzył albo ugryzł, może ktoś zabrał mu zabawkę). Być może jest tak, że synek oczekuje czegoś od Państwa rano, przed wyjściem do przedszkola. Może tu chodzić o jakiś mały szczegół, o coś co zawsze Państwo robiliście, a np. ostatnimi czasy się o tym nie pamięta. Synek natomiast przeżywa tragedię z powodu tej małej sprawy.

Ale być może poranny bunt jest po prostu odpowiedzią na to, że synek chciałby spędzać czas zarówno z Państwem jak i w przedszkolu. Broni się przed przedszkolem rano, bo jest mu bardzo dobrze z Państwem w domu, a po południu nie chce wychodzić z przedszkola, bo jest mu bardzo dobrze w nim. I żadna ze stron – ani Państwo ani przedszkole nie jest temu winne. Po prostu synek czuje się bardzo dobrze w obu miejscach i żal mu je opuszczać.

Wiele razy spotykam się właśnie z takim zachowaniem maluszków. Rano mają opory, żeby wejść do żłobka, w domu nawet mówią, że nie chcą do niego iść. A potem jak gdyby nigdy nic zaczynają się świetnie bawić i bawią się cały dzień. Wszystko jest w porządku do czasu kiedy przychodzi rodzic i dziecko woła, że nie chce iść do domu, chce się bawić, chce zostać. I to wtedy nie jest bunt przeciwko rodzicowi, ale przeciw temu, że przerywa mu się zabawę z kolegami.