Motywacja do nauki

Gdy dziecko kolejny raz nie odrobiło lekcji, rolą rodzica jest wzbudzić w nim poczucie odpowiedzialności. Opiekun powinien wytłumaczyć do czego może doprowadzić taka postawa i jakie są jej konsekwencje. Niepokojący jest fakt, że niekiedy rodzicom bardziej zależy na dobrych stopniach w szkole niż na dziecku. Opiekunowie uciekają się wtedy do różnych sposobów, takich jak przekupstwo lub kary. Tego typu zachowania nie są zdrową motywacją i wcześniej czy później podopieczny straci zapał. Zadaniem rodzica jest wytłumaczenie dziecku zależności jakie wiążą się z dokonanym wyborem. Należy wyjaśnić konsekwencje konkretnej postawy dziecka - jednak nie na drodze przymusu. Najlepsza motywacja do nauki to odpowiednie oddziaływanie na podopiecznych i inspirowanie ich poprzez pokazywanie ciekawych rozwiązań.

Motywacja dzieci

Wychowywanie dzieci to proces, w którym ciągle uczą się czegoś nowego. Aby zmobilizować dziecko do działania należy tak pokierować jego rozwojem, aby samo rozwinęło w sobie własną motywację. Osiągniemy sukces jeśli tak wpłyniemy na dziecko, aby samodzielnie chciało pracować na realizację celów, które sobie postawiło. Rodzice muszą uzbroić się w cierpliwość oraz uważnie śledzić poczynania dzieci. Ważne jest aby poznać motywy postępowania podopiecznych, wtedy łatwiej będzie zrozumieć dokonywane wybory. Zamiast mieć pretensje, że dziecko nie odrobiło lekcji warto zadać pytanie, np. "Zauważyłam, że zrezygnowałeś z pójścia na zajęcia taneczne aby grać na komputerze? Czy stało się to z jakiegoś konkretnego powodu?". Tak rozpoczęta rozmowa z dzieckiem potoczy się zupełnie inaczej niż gdybyśmy zaczęli od pretensji bądź natychmiastowego nakazu odrabiania lekcji.

Brak chęci do nauki u dziecka może stać się dla rodziców źródłem frustracji, zmartwień a także gniewu. Rodzice zaczynają postrzegać swoje dzieci jako nieposłuszne i uparte. W rezultacie mogą zmuszać podopiecznych do zrobienia różnych rzeczy, jednak to nie rozwinie w nich żadnej motywacji. Należy pamiętać, że ostatecznie to dziecko będzie odpowiedzialne za swoje wybory, a bardzo często rodzice obwiniają się za złe decyzje dziecka. Rolą rodziców jest inspirowanie swoich pociech oraz rozbudzanie ich wewnętrznej motywacji, a nie zmuszanie do robienia pewnych rzeczy, w mniemaniu rodziców najlepszych dla dziecka.

Szantaż jeszcze nigdy nikogo zdrowo nie zmotywował. Lęk nie spowoduje tego, że dziecko zrobi coś z własnego wyboru, raczej wykona polecenie byle jak, aby mieć to już z głowy. W efekcie nauczysz dziecko robienia rzeczy po "najmniejszej linii oporu" tylko po to, żeby wreszcie miało święty spokój. Dziecko zacznie reagować na przymus rodzica, ale nie odnajdzie w sobie motywacji.

Rolą rodzica jest motywowanie do działania, najlepsze efekty uzyskamy gdy sami staniemy się inspiracją dla naszych dzieci. Warto także dać dziecku trochę więcej swobody aby mogło samo podejmować decyzje, a potem mierzyć się z ich konsekwencjami. Jeśli – wedle wcześniejszych ustaleń - konsekwencją nieodrobienia pracy domowej jest zakaz korzystania z komputera, niech samo zdecyduje, czy i kiedy chce ten przywilej odzyskać. Gdy skończy swoją pracę, kara zostanie cofnięta.

O tym, co motywuje dziecko i czego ono tak na prawdę chce, najszybciej dowiemy się rozmawiając z nim. Spójrz na nie jako na odrębną osobę i uważnie wysłuchaj co ma do powiedzenia. Uszanuj jego słowa, nawet jeśli wasze zdania się różnią. Rodzice nie powinni obarczać się winą za brak motywacji u dziecka, bo sytuację można zmienić w każdej chwili oraz wieku. Dlatego też lepiej jest pokłady energii ulokować w mądrym wpływaniu na dziecko. Trzeba poznać je na tyle dobrze, by wiedzieć, jakie są jego pragnienia i zainteresowania. Rodzice powinni pomagać dzieciom w określaniu siebie i tego, co dla nich ważne i co zamierzają zrobić, aby to osiągnąć. Odpowiedzialne zachowanie rodziców to takie, które wesprze działanie dziecka.