Dziecko w chorobie – jakie zachowanie przejawia?

Zachowania chorujących dzieci można podzielić na dwie grupy:

• zaprzeczanie chorobie – np. opowiadanie wesołych historyjek związanych z pobytem w szpitalu lub wykonywanie „pogodnych” rysunków na temat choroby, pokazywanie siebie jako osoby radosnej, rozbawionej, a nawet żartującej z objawów
• wyolbrzymianie choroby – dramatyzowanie, snucie mrocznych opowieści, żeby się nawzajem z innymi chorymi dziećmi straszyć, fantazjowanie i wymyślanie fikcyjnych znajomych.

Rozmowa z dzieckiem o chorobie

Rozmawiając z dzieckiem o chorobie należy pamiętać o poniższych zasadach:

• Dostosuj rozmowę do wieku dziecka i mów językiem dla niego zrozumiałym,
• Przekazuj informacje w sposób łagodny, prosty, konkretny, spokojny, bez silnych emocji,
• Bądź szczery i uczciwy. Nie mów np., że nie będzie bolało, jeśli zabieg może być bolesny,
• Znajdź coś, co dziecko może zrobić, aby pomóc w leczeniu – i powiedz mu o tym,
• Mów o chorobie jak o wyzwaniu, które trzeba podjąć i walczyć o wyzdrowienie. Nie załamuj rąk,
• Mów, żeby nie tracić nadziei na pokonanie choroby, bo ona pomaga w procesie leczenia.

Dziecko w szpitalu – jak udzielić mu wsparcia?

• Spójrz na szpital oczami dziecka. Wczuj się w jego sytuację,
• Traktuj dziecko z uważnością, a jego emocje i odczucia ze zrozumieniem. Nie neguj ich i nie racjonalizuj, nie zawstydzaj dziecka. Unikaj takich sformułowań, jak np. „Nie masz się czego bać”, „Taki duży chłopiec, a boi się małej igły”,
• Uważnie obserwuj zabawę dziecka i słuchaj go, by wychwycić, gdy wyraża swoje lęki i obawy dotyczące leczenia i szpitala,
• Nie rób z choroby tematu tabu. Rozmawiaj o niej z dzieckiem. Omawiaj, co je czeka podczas leczenia – dostosowując przekaz do wieku dziecka,
• Do mówienia o chorobie wykorzystuj opowiadania i bajki terapeutyczne,
• Skorzystaj z pomocy psychologa dziecięcego.

Źródło: pacjent.gov.pl