Cel główny:

zapoznanie dzieci ze sposobami przygotowania się zwierząt do zimy, rozwijanie zainteresowań przyrodniczych, kształtowanie umiejętności przeliczania w zakresie 5.

Cele operacyjne: dziecko:

- zna oraz prawidłowo nazywa leśne zwierzęta,

- wypowiada się na temat charakterystycznych cech opisujących zachowanie i zwyczaje: jeża, wiewiórki, niedźwiedzia,

- umiejętnie przyporządkowuje oraz przelicza,

- rozumie polecenia proste i złożone,

- potrafi przeliczać w zakresie 5, 

- stosuje pojęcia : najwięcej, najmniej,

- czynnie bierze udział w zabawach ruchowych,

- w estetyczny sposób wykonuje pracę,

- stosuje formy grzecznościowe,

- podporządkowuje się przyjętym umowom,

- zna i przestrzega zasady zgodnego współdziałania w grupie,

- przestrzega zasad bezpieczeństwa podczas zabaw ruchowych.

Metody nauczania:

- podająca,

- praktyczna,

Formy pracy:

- zbiorowa,

- indywidualna,

Środki dydaktyczne:          

Zagadki, opowiadanie, ilustracja: wiewiórki, niedźwiedzia, jeża, liści, dziupli, gawry, białe kartoniki 12 szt, szarfy 3 szt, szyszki 5 szt, orzechy 2 szt, żołędzie 5 szt, kartoniki z kropkami, TV, Vivaldi „Jesień”.                                                                                                

Przebieg zajęć:

Część wstępna:

1. Nauczyciel wita dzieci. Powitanka w kole: „ Prawa ręka”.

Prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga, cały tułów oraz głowa – witają was. 

2. Zagadki. Nauczyciel poprzez zadawanie dzieciom zagadek wprowadza w tematykę zajęć. 

- Gdy chłód mu dokucza nieznośnie, w stos liści na zimę się kryje, lecz gdy mu zapachnie przedwiośnie, wysuwa kolce i ryjek. (jeż)

- Nie boi się głodu nawet w ciężkie czasy. Ma zawsze w swej dziupli orzechów zapasy.

A gdy przyjdą mrozy, śpi zadowolona pod ciepłą pierzynką z własnego ogona. (wiewiórka)

- W ciepłej norze czyli w gawrze, smacznie w zimie spał, a jakże. Zbudził się i poczuł głód. Ach, żeby tak był tu miód! (niedźwiedź)

Część główna:

3. Nauczyciel zapoznaje dzieci ze zwyczajami zwierząt w okresie jesieni na podstawie opowiadania L. Krzemienieckiej „Przygoda Hałabały”.

Pewnego jesiennego dnia do Krasnala Hałabały przyleciał wróbelek.  Wróbelek zaprosił krasnala na spacer po lesie. Gdy tak spacerowali zobaczyli stertę liści pod drzewem.

-Spójrz wróbelku, kto tu naniósł tyle liści? – zapytał wróbelka krasnal. Rozejrzyj się Hałabało zobacz, że już przyszła jesień. Drzewa gubią liście, a dni są coraz krótsze. Zwierzęta przygotowują sobie domy na zimę, a to jest legowisko jeża – odpowiedział wróbelek.

Wróbelek i Hałabała poszli dalej. Patrzą, a tu niedźwiedź kopie wielki dół. Zaskoczony krasnal pyta:

-Misiu, co ty robisz?

-Szykuję sobie gawrę.

-A co to jest gawra?

-Zimowe mieszkanie niedźwiedzia, czyli jama wyścielona liśćmi, która osłania od mrozu i wiatru.

Hałabała i wróbelek poszli dalej, postanowili sprawdzić jak inne zwierzęta przygotowują się do zimy.

Szli i szli, aż wreszcie spotkali wiewiórkę Rudą Kitkę. 

-Dzień dobry Ruda Kitko.

-Co robisz?

- Zbieram orzeszki, szyszki, żołędzie, które chowam w swoich dziuplach i zakopuję w ziemi. Mam tych spiżarni dużo. Dlatego nie boję się srogiej zimy.

Hałabała pożegnał się szybko z wróbelkiem i pobiegł do domu, tak jakby przypomniało mu się coś ważnego…

Hałabała zastanawiał się czy jego zapasy wystarczą mu na zimę, postanowił szybko to sprawdzić.

Rozmowa na temat treści opowiadania.