Spis treści: 

1. Opis innowacji.

2. Autor.

3. Zakres innowacji.

4. Miejsce realizacji.

5. Czas realizacji.

6. Osoby odpowiedzialne za realizację innowacji.

7. Koszty i źródła finansowania.

8. Dokumentacja.

9. Cele, zadania innowacji.

10. Procedury osiągania celów.

11. Sposoby realizacji zadań.

12. Przewidywane efekty podejmowanych działań.

13. Ewaluacja innowacji.

1. Opis innowacji pedagogicznej:

     Współczesny świat jest zdominowany przez zabieganie, pośpiech, chaos, hałas i nadmiar multimediów. Wszystko to nie wpływa dobrze na prawidłowe funkcjonowanie i rozwój dziecka w wieku przedszkolnym. Dzieciom towarzyszy nadmiar różnorodnych, niepotrzebnych, intensywnych doznań i bodźców wzrokowych oraz słuchowych (np. telewizja, komputer, telefon komórkowy, ruch uliczny, nadmiar dekoracji i zabawek w otoczeniu dziecka, itd.). Bywa, że wśród nadmiaru zajęć, atrakcji i przedmiotów dodatkowych poza przedszkolem, dzieciom brakuje czasu na relaks i wyciszenie. Często także dzieci nie mają odpowiednich warunków i możliwości do odpoczynku, wyciszenia we własnym domu, własnym pokoju. W wyniku nadmiaru bodźców dzieci często reagują rozdrażnieniem, pobudzeniem, hałasem, krzykiem, napięciem, czasem też reakcja jest odwrotna - zamykają się w sobie, izolują.

     Do prawidłowego rozwoju dziecko potrzebuje w swoim aktywnym życiu wyciszenia - czasu dla siebie, odpoczynku, możliwości żeby zregenerować siły. Zapewnienie dziecku czasu na odprężenie i wyciszenie pomaga przywrócić mu wewnętrzną równowagę, uspokoić emocje, wyciszyć układ nerwowy. Wpływa na synchronizację pracy mózgu, rozwija świadomość ciała i świadomość własnego stanu emocjonalnego.

     Ta innowacja pedagogiczna nakierowana jest na pracę z grupą dzieci 5-6 letnich, z którymi pracuję i zaobserwowałam wiele kłopotów związanych ze skupieniem uwagi, słuchaniem, umiejętnością wyciszenia. Jest to grupa wymagająca kształtowania prawidłowych postaw prozdrowotnych w zakresie troski o własne zdrowie, równowagę i higienę psychiczną w przyjaźni z ciszą. Wdrożenie innowacji ma służyć nauczenia dzieci jak radzić sobie z hałasem, stresem i nadmiarem emocji, oraz czym jest i jak powinno wyglądać odprężenie i wyciszanie. Postaram się w tej grupie kształtować powyższe umiejętności w sposób atrakcyjny i przyjemny dla dzieci, organizując różne sytuacje zabawowe, odprężające, relaksacyjne, sprzyjające rozładowaniu emocji, a także w atmosferze spokoju i ciszy, dobierając odpowiednie środki, pomoce i rekwizyty.

     Zajęcia te mają pomóc dzieciom w odkrywaniu niedocenianej w obecnych czasach wartości ciszy, rozumianej nie jako przymus milczenia, ale stan wewnętrznego spokoju i skupienia. Żądanie ciszy i spokoju dzieci często słyszą jako nakaz, brzmiący i odbierany zwykle formie upomnień, zmienionego tonu głosu, czy karcącego spojrzenia. Ta innowacja ma pozwolić dzieciom zrozumieć po co potrzebna jest cisza i spowodować aby cisza nie kojarzyła się im z niczym nieprzyjemnym. Podczas wdrażania innowacji dzieci mają zrozumieć znaczenie odpoczynku, koncentracji dzięki odpowiednio dobranym zabawom, ćwiczeniom zmysłów, wprowadzeniu pewnych indywidualnych zasad i grupowych rytuałów.

2. Autor:

Agnieszka Genstwa

3. Zakres innowacji:

Grupa IV – 5-6 lat, 25 osób

4. Miejsce realizacji:

Przedszkole

5. Czas realizacji:

03.10.2023 – 28.06.2024

6. Osoby odpowiedzialne za realizację innowacji:

Wychowawca 

7. Koszty i źródła finansowania:

Innowacja nie wymaga dodatkowych środków finansowych.

8. Dokumentacje

9. Cele, zadania innowacji:

Cel główny:

• Kształcenie u dzieci w wieku przedszkolnym umiejętności unikania i eliminowania hałasu, radzenia sobie ze stresem oraz stosowania technik relaksacyjnych.

Cele szczegółowe:

• Uświadomienie dzieciom złego wpływu hałasu na zdrowie i funkcjonowanie człowieka;
• Uświadomienie dzieciom znaczenia ciszy i spokoju dla życia, zdrowia i samopoczucia ich samych jak i drugiego człowieka;
• Nauka rozpoznawania własnych i cudzych emocji oraz ich werbalnego i pozawerbalnego ich wyrażania;
• Kształcenie umiejętności wyciszenia się i relaksu;
• Wdrożenie sposobów radzenia sobie z emocjami, hałasem i odreagowania stresu;
• Uwrażliwianie zmysłów oraz wzbogacanie doświadczeń sensorycznych;
• Nabywanie umiejętności samokontroli podczas zajęć i zabaw dowolnych;
• Budowanie pozytywnego obrazu siebie i wiary we własne możliwości;
• Przeprowadzenie konkursu „Królowie Ciszy” – umożliwiającego wykonanie pracy plastycznej w domowym zaciszu.

10. Procedury osiągania celów:

Zamierzone cele będą realizowane między innymi przez:

• właściwą organizację otoczenia, dbałość o jego estetykę i funkcjonalność;
• stworzenia: „Kącika Wyciszenia”;
• przekazywanie wiedzy, informowanie, wyjaśnianie itp. 
• pobudzanie zachowań sprzyjających zdrowiu poprzez unikanie hałasu i celebrowanie ciszy;
• utrwalanie pożądanych zachowań i przyzwyczajeń poprzez powtarzanie pewnych czynności oraz zachowań w określonych sytuacjach edukacyjnych;
• stosowanie technik i zabaw wyciszających;
• metody aktywizujące (drama, twórcze myślenie, kreatywne działania);
• werbalne (rozmowy, pogadanki, opowiadania, wiersze);
• zastosowanie bajko terapii;
• zadania stawiane do wykonania;
• samodzielne doświadczenia dzieci. 

11. Sposoby realizacji zadań.

Innowacja pedagogiczna „Królowie ciszy” zakłada:

1. Wprowadzenie do przebiegu dnia lub działań grupy elementów organizacyjnych, które pomogą dzieciom w eliminowaniu i unikaniu hałasu, osiągnięciu większego spokoju wewnętrznego i zdolności koncentracji, m.in.:

• grupowy rytuał na powitanie i na zakończenie dnia;
• wierszyki, rymowanki przywołujące uwagę i skupienie grupy;
• relaks poobiedni, np. przy muzyce klasycznej, relaksacyjnej, bajkach relaksacyjnych;
• częste przerwy w ciągu dnia na wyciszenie (wykorzystanie jako „przerywników” prostych ćwiczeń relaksacyjnych, oddechowych, masażyków).

2. Przeprowadzenie cyklu zajęć pod hasłem „Królowie Ciszy” (zajęcia uświadamiające

dzieciom szkodliwość hałasu, doskonalące umiejętność rozpoznawania i konstruktywnego radzenia sobie z hałasem).

3. Zbudowanie „Kącika wyciszenia” - kącika relaksacyjno-wyciszającego ,  wyodrębnionego miejsca w sali, gdzie dzieci będą mogły odprężyć się, zrelaksować, wyciszyć. 

4. Spotkanie z pielęgniarką na temat „Hałas i cisza”.

12. Przewidywane efekty podejmowanych działań:

Po realizacji innowacji dzieci będą potrafiły świadomie unikać hałasu, wybierać i dobierać odpowiednie dla siebie sytuacje w atmosferze spokoju i ciszy.

13. Ewaluacja innowacji:

Końcowej ewaluacji innowacji dokonam z końcem czerwca 2024 r. 

Z wynikami zapoznam radę pedagogiczną.

Ewaluacja podsumuje i oceni stopień realizacji założonych celów i działań, skuteczność zastosowanych form i metod pracy, przyrost wiedzy, świadomości i umiejętności dzieci.

Ewaluacja innowacji „Królowie Ciszy” będzie pozwoli pozyskać informację dotyczące:

• Praktycznego stosowania przez dzieci wiedzy na temat roli ciszy i niekorzystnego wpływu hałasu;
• Umiejętności w zakresie radzenia sobie z różnymi sytuacjami i sposobów wyrażania emocji, myśli, stanów;
• Preferowanych wśród dzieci sposobów radzenia sobie z hałasem i rozładowania napięć;
• Umiejętności dzieci w zakresie wyciszenia, relaksacji;
• Stopnia atrakcyjności, skuteczności i użyteczności prowadzonych zajęć, zabaw oraz zastosowanych metod, technik, zasad, pomocy, kącików itp.

Ewaluacja przeprowadzona będzie na podstawie:

• Systematycznej obserwacji dzieci podczas realizacji treści innowacji - organizowanych zajęć i zabaw, a także podczas działań podejmowanych spontanicznie (zaangażowanie, aktywność dzieci, chęć uczestniczenia w zajęciach; umiejętności relaksacji, radzenia sobie z emocjami);
• Ankiet obrazkowych oraz wywiadów z dziećmi (stawianie pytań dotyczących atrakcyjności zajęć, wrażeń dzieci, ich zadowolenia z podejmowanych działań w ramach innowacji; zbieranie opinii o stosowanych metodach i technikach);
• Zajęć hospitowanych przez dyrektora lub opiekuna stażu. 

Rymowanki - wyciszanki

• Nauczycielka:,,Chcę powiedzieć kilka słów’’.  Dzieci: ,,My słuchamy, a Ty mów’’  (lub „My słuchamy, proszę, mów”)
• ,,Słońce świeci, deszczyk pada, ręce idą na kolana…’’ 
• „Cisza-hop, hałas-stop!”
• „Kółko małe, kółko duże. Palec idzie już na buzie.”
• Nauczycielka: „Proszę o ciszę”, a dzieci: “bo nic nie słyszę”. 
• „Gadułki sza, Gadułki sza, co ma być? Ci-sza” (Cisza – wymawiamy półszeptem)
• “Paluszek do góry, paluszek na dół, paluszek na brodę, paluszek na ucho, paluszek na czoło, paluszek na policzek, paluszek na buzię… Ciiiiii”.  Mówiąc dzieciom “paluszek na buzię” czy “paluszek na dół” nauczycielki wymyślają różne części ciała lub miejsca/ przedmioty. Dzieci zaczynają się koncentrować, żeby wskazać paluszkiem to samo miejsce, co nauczycielka i cisza sama nastaje.
• Wyklaskiwanie rytmu  - jak jest bardzo głośno, dzieci zaczynają wyklaskiwać go za mną.
• “Ręce w górę ręce w bok i na buzię palec hop.”
• “Kółko małe, kółko duże, ręce w bok i ręce w górze; Tak się drzewa kołysały, a tak dzieci cichutko siedziały.”
• Nauczycielka: „Cicho:, Dzieci: „Sza”;  Nauczycielka: „Cicho”;  Dzieci: „Sza”; Nauczycielka: „Pauza”; Dzieci: „Trwa”
• ,,Cichuteńko siadamy i zajęcia zaczynamy.” 
• "Cicho-sza, cicho-sza, cicho-sza; Gdy szybciutko usiądziemy; dużo rzeczy się dowiemy.; Cicho-sza, cicho-sza, cicho-sza’’.
• „Pokręcimy, pokręcimy i cichutko już siedzimy” (Dzieci robią słoneczka rękoma).
• “Miś Was prosi, drogie dzieci: Cisza! Cisza niech nastanie; Żadnych szmerów i hałasów; Słychać tylko nasze panie”.
• ,,Gwiazdki mrugają; Ptaszki fruwają,; A wszystkie dzieci Pani (mnie) teraz słuchają’’. (towarzyszą temu odpowiednie gesty)
• Sygnał do zachowania ciszy: Ja mówię: ,,Cyk-cyk-cyk’’Dzieci: ,,Pa-ja-cyk’’.
• Nauczyciel mówi: ,,Ci’’, dzieci odpowiadają: ,,Sza’’, powtarzamy kilkakrotnie ściszając głos.
• Nauczyciel: ,,Poklaszczemy, potupiemy, a teraz cichutko” dzieci: “usiądziemy” (można słowa dowolnie rymować)
• Podnosimy palec do góry i mówimy wszyscy razem: “Czary mary, czary mary, ciiii. I na „ciii” przykładamy paluszek do ust. “Paluszek zginam, paluszek prostuję. Paluszek ciszę pokazuje.” (Dzieci mówią i pokazują)
• Szum – bum. Szumik – bumik. Szumek – bumek. (pierwsze mówi nauczyciel, a drugie odpowiadają dzieci)
• „Taka cisza! taka cisza, aby nikt nas nie usłyszał”
• “Czekolada – marmolada przy obiadku (lub „podczas zajęć”) się nie gada”
• Pani mówi: „Raz i dwa”; Dzieci: „Cicho-sza” – można powtarzać
• „Jeden, dwa, trzy, cztery siedzę na dywanie; Pięć, sześć, siedem, osiem czekam, co się stanie; Dziewięć, dziesięć, jedenaście buzie już zamykam; a dwanaście i trzynaście o nic już nie pytam’’
• ,,Cisza tu – cisza tam! Łapię ciszę i ją mam!’’. Należy mówić samej lub z dziećmi coraz ciszej i ciszej…
• Oczka są do patrzenia, uszy są do słuchania.  Buzia do bycia cicho, a nóżki do skrzyżowania.
• Podajmy sobie ręce i zróbmy duże koło. Zabawą i piosenką witamy się wesoło. 
• Cichuteńko już siadamy i zajęcia zaczynamy.
• Prędko, prędko do kółeczka, niech połączy nas niteczka, rączka lewa, rączka prawa i zaczyna się zabawa!
• Robimy kółeczko, okrągłe słoneczko, klaszczemy, tupiemy, machamy, siadamy, buzią nie ruszamy.
• Rączki na kolanka, pięknie już siadamy. Oczka otwieramy, buzie zamykamy.

Zadania / Zabawy

• „Masażyki” - czasem wystarczy dziecko pogłaskać po głowie czy pleckach, dzieci też  mogą wzajemnie się masować do opowiadanej historyjki.

• Słuchanie spokojnej muzyki klasycznej lub relaksacyjnej. 

• ,,Król ciszy” – wybrane dziecko dostaje koronę, berło i siada na tronie – dużym krzesełku. Po chwili wstaje i wybiera następcę – najspokojniej oczekujące dziecko, oddając akcesoria królewskie. W zabawę można bawić się kilka minut. Dobry sposób na zachowanie względnego spokoju bez udziału nauczycielki.

• ,,Dzwonek” – zabawa z pedagogiki Montessori. Dzieci siedzą w kole i podają sobie  dzwoneczek (może też być coś innego z dzwoneczkiem np. mała piłka, która ma w środku dzwoneczek, można przedtem wymyślić jakąś historyjkę, dlaczego to robimy). Dzieci powinny to robić tak ostrożnie, żeby dzwoneczek się nie odezwał , bardzo ich to angażuje, a w sali, jak makiem zasiał.

• ,,Pełny kubek wody’’- wersja zabawy podobna jak z dzwoneczkiem, ale w tym wypadku podajemy kubeczek z wodą. Dzieci podają sobie dbając o to, by woda się nie wylała. Zaangażowanie dzieci jest ogromne.

• Patrzymy na sufit, na podłogę, na sufit na podłogę i na mnie. Można wybrać inne miejsca, na których dziecko musi skoncentrować wzrok. 

• „Król kapci”-  dzieci siadają na dywanie, na środek wybieramy jedno dziecko na króla kapci. Każde dziecko zdejmuje z nogi jeden swój kapeć i kładzie przed królem na stos, a następnie siada na miejsce i podwija nogi do tyłu. Zadaniem króla kapci jest wzięcie danego kapcia z całego stosu i oddanie go właścicielowi. Zabawa dla 2-4 laków, dla starszych łatwa. Wszystko w ciszy.

• Śpiewam: “Szukam, szukam, ale nie ma, nie ma” – W tym momencie cisza zwykle się  pojawia i wtedy należy skończyć  “O już cisza jest.” Ciąg dalszy, gdyby nie zadziałało “Gdzie ta cisza jest. Krążę, krążę, ale nie ma, nie ma, gdzie ta cisza jest?” no i dla najwytrwalszych “Patrzę, patrzę, ale nie ma, nie ma, gdzie ta cisza jest?”

• „Szept” Nauczyciel siedzi po jednej stronie sali, dzieci po drugiej. Nauczyciel szepce po kolei imiona dzieci. To dziecko, które usłyszy swoje imię, po cichu podchodzi do nauczyciela i siada obok (według metody Montessori).

• „Kropelka” Dzieci siedzą w kręgu, nauczyciel upuszcza kroplę wody na twarz lub dłonie dziecka. Ten, kto poczuje dotknięcie kropli może otworzyć oczy (według metody Montessori). 

• „Przelewanie wody” do zabawy potrzebne będą dwa kubki, jeden do połowy  napełniony wodą, albo tyle kubków ile osób biorących w niej udział. Dzieci siedzą w kole. Prowadzący w ciszy przelewa wodę z kubka do dziecka siedzącego obok, dziecko do kolejnego z kolei. Skupiamy się na tym, aby wody nie wylać i na odgłosie przelewania. Zamiast wody można użyć produktów sypkich. 

• „Co ja słyszę?” gromadzimy wokół siebie nożyczki, kartki papieru, dwa kubki, jeden z wodą, kredki, plastikową miseczkę, woreczek foliowy. Najpierw prezentujemy dzieciom jakie odgłosy wydają poszczególne przedmioty lub ich połączenia. Zawiązujemy oczy chustką jednemu z dzieci. Jego zadaniem jest po cichu podać nazwy użytych do otrzymania dźwięku przedmiotów.

• „Pudełko” dzieci siedzą w kręgu, nauczyciel na środku zapala zabezpieczoną świecę. Wręcza dzieciom małe, uchylane pudełko z jakimś przedmiotem. Dzieci podają je sobie w ciszy i zaglądają do środka. Na koniec jedno z najcichszych dzieci gasi świecę (według metody Montessori). 

• „Magiczne pudełko” sala/klasa jest naszym magicznym pudełkiem, a dzieci są różnymi przedmiotami, osobami, zwierzętami to pudełko zamieszkującymi. Nakazujemy dzieciom zwinąć się w kłębek i prosić, żeby po otworzeniu pudełka w ciszy zamieniały się jego mieszkańców. Mówimy, np. "Abrakadabra, hokus pokus, dziwne mary, niech się staną czary... Zamykam Was w magicznym pudełku, a kiedy je otworzę zamienicie się w... lalki, misie, kamienie, motyle, kwiaty, czajniczki itd." Dzieci w ciszy naśladują wymieniony przedmiot. Po jakimś czasie mówimy "Zamykam magiczne pudełko", dzieci znowu na podłodze zwijają się w kłębek, zabawę powtarzamy kilkukrotnie. Na sam koniec mówimy "Abrakadabra, hokus pokus, dziwne mary, niech się staną czary... Otwieram magiczne pudełko i zamieniam Was znowu w dzieci". 

• Bardzo dobrze sprawdzają się również wszelkie zajęcia sensoryczne, rysowanie palcami w piasku, kaszy mannej, wodzenie palcami po różnych fakturach, dotykanie twarzy i dłoni piórkami, torebki wypełnione szamponem i brokatem.

Metody

• Spray ciszy 

Do przygotowania "specyfiku" potrzebna będzie nam czysta butelka z atomizerem, do środka wlewamy samą wodę lub z dodatkiem jakiegoś olejku zapachowego, albo zostawiamy ją pustą. Kiedy od hałasu pękają nam uszy i chcemy, żeby dzieci bawiły się nieco ciszej, mówimy im, że na kogo padnie spray ciszy lub kto poczuje jego zapach, ten musi trochę przystopować z hałasowaniem. Oczywiście nie pryskamy bezpośrednio na dzieci! Widziałam też pomysł pomijający płyny zupełnie i zamiast wody z brokatem, używano proszku ciszy, wystarczy zmieszać np. mąkę z brokatem w pudełku, zasada działania ta sama :)

• Ciszaki

Oryginalny pomysł zakłada wykorzystanie małych kolorowych pomponików, do których doczepiamy oczka i nóżki. Każde dziecko zostaje poinformowane, że ciszaki to takie śliczne stworzonka, które mieszkają w dźwiękoszczelnym słoiku i bardzo, ale to bardzo nie lubią hałasu, więc wychodzą z niego dopiero wtedy, kiedy wokół jest cicho i spędzają z dziećmi czas na zajęciach. Jeżeli jakieś dziecko jest za głośno, ciszak jest mu zabierany i wraca do słoika.

• Sygnalizacja świetlna

Sprawdza się podczas zajęć/lekcji. Wprowadzamy dzieciom obowiązującą zasadę: światło żółte - informujemy dziecko, które przeszkadza, że jego zachowanie przeszkadza nam w prowadzeniu lekcji/zajęć, prosimy dziecko o uwagę; żółte światło pokazujemy najwyżej trzy razy, jeżeli dziecko nie poprawiło swojego zachowania i nadal przeszkadza, za czwartym razem pokazujemy światło czerwone - to znak, że dziecko musi odejść od grupy, usiąść przy stoliku i przemyśleć swoje zachowanie; dziecko może podnieść rękę i powiedzieć, że prosi o zielone światło, które oznacza, że zrozumiało swoje niewłaściwe postępowanie, jest gotowe do przeprosin (ważne, żeby przeprosiło nie tylko nauczyciela, ale także kolegów i koleżanki, bo jesteśmy grupą, w której zachowanie jednostki wpływa na całość) i poprawy, a więc może wrócić na zajęcia.

• Mikrofon

Wypracowanie z dziećmi reguły "kiedy jedna osoba mówi, reszta słucha" zajmuje często dużo czasu. Pomóc może wręczanie osobie wypowiadającej się symbolicznej rzeczy takiej jak mikrofon, różdżka, totem. Tylko ten, kto trzyma mikrofon może mówić. 

• "Ogniska zapalne"

Po pierwsze ustalamy w jaki sposób dzieci mają siedzieć w kole. Doskonale, jeżeli mamy do dyspozycji koło namalowane na podłodze. Jeżeli nie, a dzieci  mają z tym problemy, najpierw układamy w kółeczku poduszki, albo małe kolorowe podpisane imionami punkciki lub znaczki. Po drugie rozplanowujemy to logistycznie, np. jeżeli Jaś siedząc obok Małgosi, jest za głośny, ma tendencję do wygłupów i przeszkadza wszystkim wokół, to przesadzamy go obok Agatki. Dzieci najbardziej ruchliwe i z dużą dozą energii niech siedzą obok tych spokojnych, nie sadzamy takich dzieci blisko okna czy zabawek itp. itd. To samo tyczy się ustawiania się w pary czy siedzenia w ławkach. Dzieci, które wykazują więcej problemów, najlepiej trzymać blisko nauczyciela, żeby mógł mieć na nie oko i w miarę możliwości korygować niewłaściwe zachowania. Podczas nieprzestrzegania ustalonych zasad warto reagować natychmiast i zwracać uwagę personalnie, np. "Jaś, teraz czytam opowiadanie", a nie "Czy możecie przestać gadać?". Możemy też wtrącić imię dziecka, które przeszkadza podczas czytania lub wydawania polecenia, np. "Dawno, dawno temu za siedmioma górami i siedmioma lasami NATALKA, żyło sobie stado magicznych słoni..." lub "Wyciągamy zeszyty, wpisujemy temat lekcji, KUBA, a potem otwieramy podręczniki na stronie 16". 

• Kontakt wzrokowy

Szczególnie podczas pierwszych tygodni pracy z nową grupą, dzieci będą chciały nas przetestować, sprawdzić na ile mogą sobie przy nas pozwolić. O tak, nie bójmy się powiedzieć, że dzieci to bardzo sprytne istoty ;) Czasem pomaga zwykłe długie spojrzenie w oczy dziecka, które nieodpowiednio się zachowuje. Otrzymuje wtedy jasny komunikat: "Widzę, co robisz i to mi się nie podoba". Patrzymy do momentu aż dziecko zaprzestanie lub odwróci wzrok.

• Zwracacze uwagi, gesty

Do tego celu możemy użyć dobrze słyszalnego instrumentu, małego klaksonu, dzwonka, dzwonka do roweru, głośnej zabawki czy swojej dłoni. Ustalamy z dziećmi gest lub znaki dźwiękowe, a jeśli usłyszą umówiony odgłos, muszą wykonać przypisaną do niego czynność - być ciszej, zacząć sprzątać, szykować się do zajęć, posiłku itd. 

• Tablica motywacyjna, nagrody i kary (konsekwencje)

Tablica motywacyjna, sposób nagradzania i karania mają służyć uwarunkowaniu właściwych zachowań dziecka. Tablica motywacyjna polega na ocenianiu po danej aktywności zachowania malucha i przyznawaniu mu za to punktów, żetonów, buziek. Za dobre zachowanie dziecko dostaje punkt lub wesołą buzię, za złe zachowanie traci punkt lub dostaje buzię smutną. Kiedy punktów/buziek uzbiera się określona ilość, dziecko dostaje nagrodę. Nagrody to najczęściej pieczątki, naklejki, kolorowanki, możliwość pobawienia się w wybraną przez dziecko zabawę czy spędzenie czasu z rodzicem. Sugeruję, żeby zamiast używania słowa "kara", używać raczej słowa "konsekwencje". "Kara" kojarzy się bardzo negatywnie, a "konsekwencje" niewłaściwych zachowań ponosi każdy, dorośli też. Warto od małego uczyć dzieci, że ludzie są istotami społecznymi, które obowiązują konkretne normy, a za ich społeczne nieprzestrzeganie mogą ponieść negatywne skutki. 

• Kodeks Przedszkolaka, Kodeks Ucznia

Forma graficzna zasad panujących w grupie. Stworzyłam do tej pory kilka rodzajów kodeksów. Więcej szczegółów na ich temat znajdziecie w postach ich dotyczących, do których zostaniecie przeniesieni po kliknięciu w interesujące Was obrazki. 

Pamiętajcie o formułowaniu zasad raczej w formie nakazów a nie zakazów. Koniecznie zapoznajcie też rodziców dzieci z zasadami panującymi w Waszej grupie. 

PROPONOWANE ZAJĘCIA, ZADANIA, WIERSZYKI POCHODZĄ Z:

- https://zslutocin.szkolna.net/projekty-programy-i-innowacje-pedagogiczne/innowacja-pedagogiczna-krolowa-cisza-2019

- https://www.dzieckiembadz.pl/2017/07/spray-ciszy-i-inne-metody-wyciszajace.html

- https://tuptuptup.org.pl/30-pomyslow-na-zaprowadzenie-ciszy-w-grupie/