Cele ogólne:
1.Rozwijanie umiejętności wyrażania uczuć i panowania nad różnego rodzaju emocjami.
2.Wspomaganie rozwoju intelektualnego i emocjonalnego. Modelowanie pozytywnych postaw i zachowań społecznych.

Cele szczegółowe: (dziecko)
- uważnie słucha czytanej bajki,
- potrafi dokonać oceny postaw bohaterów,
- poprawnie rozpoznaje i nazywa uczucia, stany emocjonalne,
- potrafi pokazać swoje emocje,
- wczuwa się w określone sytuacje,
- wykonuje pracę plastyczną.

Metody pracy: czynna, słowna, oglądowa.

Formy pracy: indywidualna, grupowa.

Środki dydaktyczne: tekst bajki „Wieża o tysiącu luster”, ilustracje do bajki z wykorzystaniem skrzynki kamishibai, radioodtwarzacz, płyta CD, lusterka, obrazki przedstawiające określone sytuacje-emocje, buźki-minki, kostka do zabawy, kartki, kredki, karton z narysowanym kwiatkiem, słoneczkiem, chmurką, sercem.

Przebieg zajęć:

1. Zabawa ruchowa o charakterze integracyjnym „Wesołe powitania”.
Dzieci poruszają się po sali w rytmie wystukiwanym na tamburynie. Podczas przerwy w grze witają się z innymi dziećmi dotykając się różnymi częściami ciała np. witają się wasze ręce, łokcie, plecy, kolanka…

2. Słuchanie bajki „Wieża o tysiącu luster”.

I. Był sobie raz piesek, który dowiedział się skądś, że istnieje podobno wieża o tysiącu luster. W tej wieży każdy może poznać prawdę o sobie i o całym świecie. Piesek szukał zaś odpowiedzi na pytanie jaki jest on sam i jaki jest cały świat. Nie zwlekając ruszył teraz w drogę, by odnaleźć cudowną wieżę. Nie wiedział wprawdzie, co to jest lustro ani jak ono działa, ale uporczywie szukał wieży, pytając o nią każdego, kogo tylko spotkał. I wreszcie dotarł na miejsce.

Ten piesek to było bardzo lękliwe stworzenie. Nie chciał jednak dać po sobie poznać, jak straszliwie się wszystkiego boi i dlatego na wszelki wypadek ciągle szczerzył kły. Kiedy więc stanął na progu wieży o tysiącu luster, pierwsze co zobaczył, to był pies, który szczerzył kły. Piesek ogromnie się przestraszył i zaczął warczeć. Wtedy ujrzał wkoło siebie pełno psów, a każdy z nich warczał groźnie. Piesek ze strachu najeżył sierść i nagle okazało się, że wszystkie psy dookoła przerażająco jeżą sierść. Panika ogarnęła pieska. Zaczął w rozpaczy szczekać. I wtedy wszystkie psy dookoła odpowiedziały mu ostrym szczekaniem. Piesek chciał już tylko jak najprędzej wydostać się z wieży. W końcu wypadł z niej jakoś i pędząc do domu wołał: - Już wiem, już wiem, jaki jest ten świat ! Jest pełen złych, wściekle ujadających psów!

II. Był sobie także drugi piesek. On również słyszał o wieży z tysiącem luster, w której każdy może poznać prawdę o sobie i całym świecie. Postanowił więc odnaleźć tę wieżę, choć wcale nie wiedział ani co to jest lustro ani jak ono działa. Ruszył w drogę i odnalazł wieżę po długiej wędrówce. Ten piesek to było wesołe i przyjazne światu stworzenie. Toteż, gdy stanął na progu wieży, z radości pomachał raźnie ogonkiem. I pierwsze co zobaczył, to był piesek, który na powitanie machał do niego ogonkiem. Ucieszył się bardzo. Tak bardzo, że aż wyskoczył
w górę. Zobaczył wtedy wokół siebie pełno piesków, które radośnie wyskoczyły w górę. Piesek był teraz tak szczęśliwy, że podniósł obie przednie łapki do góry, a wszystkie psy zrobiły w tym momencie to samo, jakby chciały powitać przybysza. Szczęście wypełniło serce pieska. Zaczął się bawić z innymi i każdy chętnie z nim się bawił, a kiedy już się nacieszył zabawą, zapragnął wrócić do domu. Wybiegł z wieży i pędził przepełniony szczęściem, wołając: - Już wiem, już wiem, jaki jest świat! Jest pełen małych, przyjaznych piesków!

Rozmowa na temat treści bajki.

3. Zabawa ilustracyjna do piosenki „Pieski małe dwa”.

4. Zabawa z wykorzystaniem rymowanki. Dzieci dobierają się parami i stają zwrócone do siebie buziami. Powtarzają za nauczycielem tekst uderzając raz w swoje dłonie, raz w dłonie partnera (tekst wypowiadamy np. cicho-głośno, wolno-szybko).