Powolne rodzicielstwo to odpowiedź na życie w biegu. Trend "slow" powstał w latach 80. XX wieku i polegał na celebrowaniu posiłków przygotowanych z najwyższej jakości składników. Stopniowo przenosił się na inne dziedziny życia.

Slow parenting

Wychowywanie dzieci metodą slow parentingu to proces, w którym najważniejszy jest wolny czas. Cała rodzina musi zwolnić tempo, zrezygnować z nadużywania nowoczesnych technologii oraz kolorowych, hałasujących gadżetów. Zastępuje się je prostymi, drewnianymi zabawkami, które rozwijają wyobraźnię. Oprócz tego, według zasady slow parentingu, lepiej nie zapisywać przedszkolaków na wszystkie możliwe zajęcia dodatkowe. Warto poświęcić ten czas na wspólną zabawę i poznawanie świata.

Specjaliści z reguły przychylają się do takiego modelu wychowania. Zaznaczają, że że dzieci, których kalendarz zapełniony jest po brzegi zajęciami dodatkowymi są przemęczone. W rezultacie maluchy mogą zapadać na depresję czy stać się nadpobudliwe! Oczywiście powolne rodzicielstwo ma również przeciwników. Niektórzy uważają, że bez dodatkowych zajęć w przedszkolu, maluchy mają utrudniony start w szkole.

Slow rodzice

Idea slow parentingu wymaga od rodzica aktywnego uczestniczenia w życiu dziecka, poświęcania czasu na rozmowy, ponieważ właśnie to jest najważniejsze dla jego rozwoju. Wychowanie w idei slow parentingu to wspieranie aktualnych pasji malucha, ale nie zmuszanie go do wybrania życiowej drogi już w wieku kilku lat!

Powolne rodzicielstwo nie wymaga planowania dnia co do minuty. Również najmłodsi potrzebują czasu dla siebie! W rodzicielstwie slow ważne jest też, aby uwzględniać charakter dziecka i jego preferencje. Trzeba pogodzić się z tym, że nie będzie idealne we wszystkim, a jego pomysł na życie może odbiegać od planów i marzeń rodziców.

Jeśli rodzice decydują się na taką technikę wychowawczą, powinni rozluźnić się i zaufać intuicji. Przecież to oni najlepiej znają potrzeby swoich latorośli!