Cele ogólne:

- kształtowanie świadomości własnego ciała
- wyznaczanie kierunków przestrzeni z punktu widzenia dziecka
- utrwalanie przeliczania w dostępnym dla dziecka zakresie
- rozwijanie wyobraźni przestrzennej
- wdrażanie do wykonywania poleceń nauczyciela
- budzenie radości ze wspólnej zabawy

Cele szczegółowe (dziecko):

- określa położenie przedmiotu ( misia ) w przestrzeni w stosunku do własnego ciała: przed (z
przodu), za (z tyłu), z jednego boku (z drugiego boku), góra (dół)
- przelicza w dostępnym dla siebie zakresie
- ćwiczy koordynację wzrokowo – ruchową
- rozumie znaczenie słów związanych z budowlami (winda, schody, piętro)
- globalnie odczytuje wyrazy „góra”, „dół”, „winda”, „schody” oraz swoje imię i kolegów

Metody:

- metoda E. Gruszczyk Kolczyńskiej („Dziecięca matematyka”)
- metoda „Odimienna nauka czytania „ I. Majchrzak
- metoda czynna, słowna, oglądowa

Formy:

- praca z całą grupą, zespołowa, indywidualna

Środki dydaktyczne:

Wizytówki z imionami dzieci, zagadki „blok”, „winda”, „schody”, drewniane klocki, duża
kostka matematyczna, arkusz papieru z narysowanymi schodami, pluszowy miś dla każdego
dziecka, nagranie muzyczne piosenka „O kochaniu misia”, napisy „góra”, „dół”, „winda”,
„schody”.

Przebieg zajęć:

1. Zabawa na powitanie „ Wszyscy są”
2. Zabawa „Witamy się różnymi częściami ciała”. Dzieci chodzą po sali i na polecenie N.
witają się z kolegą różnymi częściami ciała, wg. propozycji N., mówiąc dzień dobry.

3. Rozwiązywanie zagadek – wprowadzenie do tematu:

„Blok”

Ma ściany, podłogi,
dużo okien i drzwi,
a w nim mieszkasz ty 

 

„Winda” 

Jedzie w górę albo w dół 

zwinnie po piętrach się wspina
chociaż szafę przypomina

„Schody”

Lekko na nie wbiega wnuczka
wcale się nie męczy,
dziadek wspina się powoli
trzymając poręczy

4. „Liczenie pięter – Winda” – zabawa matematyczna
Dzieci w dwóch grupach układają wieżę – szyb windy. Nakładają klocki na siebie i z pomocą N. nazywają kolejne piętra, przy których zatrzymuje się winda, zaczynając od parteru. Grupa, której przedstawiciel zburzy szyb windy, dokładając swój klocek, jako druga
rozpoczyna zabawę przy kolejnym powtórzeniu. Klocek tworzący parter układa zwycięska drużyna ( podczas zabawy N. mówi i pokazuje napisy „winda”, „góra”, „dół”).
5. „Schody” – zabawa dydaktyczna
N. rysuje schody na arkuszu papieru. Dzieci kolejno rzucają kostką, liczą stopnie i wskazują, na który stopień udało im się wejść (podczas zabawy N. mówi i pokazuje napisy „góra”, „dół”, „schody”).
6. Piosenka „O kochaniu misia”
Dzieci siedzą w kole , N. rozdaje dzieciom misie podczas słuchania piosenki.
7. „Miś jeździ windą” – zabawa matematyczna
Dzieci wraz z N. siedzą na dywanie, a naprzeciwko nich znajdują się pluszowe misie (misie dla każdego dziecka i dla N.). N. pochyla się nad pierwszym (potem kolejno drugim i trzecim) misiem bierze go na ręce patrzy w oczy i pyta: Dlaczego jesteś smutny? Co się stało?
Następnie przykłada misia do ucha i powtarza głośno co powiedział jej miś: Misie chcą jeździć windą. Dzieci biorą misie na kolana witają się z nim, głaszczą, mówią miłe słowa na ucho misiowi (zabawą kieruje N.). N. wraz z dziećmi sadzają misie na kolanie i bujając je mówią wierszyk:

Hosia, hosia, hosia z misiem buja się Małgosia.
W górę na dół, o jak ładnie.
Miś się trzyma i nie spadnie.