Cele ogólne:

• rozwijanie myślenia przyczynowo - skutkowego,
• tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości przyrodniczej wszystkimi zmysłami,
•  zachęcanie do obserwowania, eksperymentowania, odkrywania,
• wytworzenie radosnej atmosfery, motywującej do pracy i zabawy.
  

Cele szczegółowe:
Dziecko:

• skupia się na działaniu i słucha uważnie poleceń,
  rozwiązuje zagadki,
• wypowiada się całymi zdaniami na określony temat ,
  potrafi samodzielnie (w dostępnym dla niego zakresie) wykonać badanie śniegu,
• poprawnie formułuje swoje spostrzeżenia,
• wymienia właściwości fizyczne śniegu używając przymiotników,
• dostrzega związki przyczynowo – skutkowe,
• przelicza elementy w zakresie 10,
• dokonuje analizy głoskowej i sylabowej wyrazu,
• potrafi współdziałać w grupie,
• wyraża swoje emocje w zabawach ruchowo - muzycznych i plastycznych.

Metody:

• podające: rozmowa, objaśnienie,
• praktyczne: zadań stawianych dzieciom, samodzielnych doświadczeń (badanie śniegu),
• pedagogika zabawy.

Środki dydaktyczne: zaczarowane pudełko Pani Zimy, pojemnik ze śniegiem, szkła powiększające, fiolki, obrazki i przedmioty przedstawiające atrybuty zimy, białe apaszki, zagadka, chusta animacyjna, białe i niebieskie kartki papieru, biała farba, małe kawałki gąbki, koronki, spokojna i wesoła muzyka.

Formy pracy: indywidualna, zbiorowa, w grupach.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie. Nauczycielka przebrana za Panią Zimę wchodzi do sali i przedstawia się dzieciom:

Witam was dzieci. Jestem pani w sukni białej, sypię śniegiem na świat cały, a malutkie te dziewczynki, to córeczki me śnieżynki. Do was tutaj saniami przybyłam i białe czapy drzewom uszyłam, ubrałam dachy w płaszcze zimowe, wszystkim rozdałam kołdry puchowe.

2. „Jaka jest zima?” - wprowadzenie w temat zajęcia na podstawie rozmowy o zimie. Dzieci wymieniają charakterystyczne cechy zimy: zimno,  mróz, śnieg, zimny wiatr, oszronione drzewa, itp.

3. „Pudełko Pani Zimy” - otworzenie zaczarowanego pudełka pani Zimy z zadaniami i zabawami dla dzieci, wytworzenie atmosfery tajemniczości.

4. „Co to jest?” - rozwiązanie zagadki o śniegu i rozmowa na temat jak powstaje.

Co to jest, czy wiesz przypadkiem, choć jest z płatków, nie jest kwiatkiem?
Zimą biały z nieba leci, bardzo go lubicie dzieci? (śnieg)

5. „Śnieg” - zabawy badawcze. Pani Zima zachęca dzieci do oglądania śniegu, dotykania, wąchania, wykorzystania szkieł powiększających. Poszukiwanie odpowiedzi na pytania: jaki jest śnieg?, jakiego kształtu są płatki śniegu? (zabawa z zastosowaniem szkieł powiększających, bibułek, szklanych pojemników - fiolek), kiedy śnieg się topi?

Dzieci dochodzą do wniosku, że śnieg, który pada jest miękki, lekki, puszysty, natomiast kiedy ulepimy z niego kulę – jest twardy, ciężki, zimny, mokry. Gdy weźmiemy go do ręki i chwilę potrzymamy, to pod wpływem ciepła naszej dłoni topi się – powstaje woda.

Dzieci sprawdzają, wyrażają swoje opinie (wkładają do fiolki niewielką ilość śniegu i ogrzewają ciepłem rąk, obserwują powstałą ze śniegu wodę, zauważają, że chociaż śnieg jest biały, to nie jest czysty).

Przezroczysty pojemnik z resztą śniegu ustawiają na kaloryferze.

6. „Jaki jest śnieg?”. Dzieci kończą porównania rozpoczęte przez Panią Zimę:

Śnieg jest biały jak...

Śnieg jest zimny jak...

Śnieg jest lepki jak...

Śnieg jest mokry jak...

Śnieg jest puszysty jak...

7. Zabawa dydaktyczna „Zimowe atrybuty, czyli co pasuje do Pani Zimy”. Wybrane dziecko wyjmuje z pudła obrazek lub przedmiot. Pokazuje go innym dzieciom i wspólnie dzielą jego nazwę na głoski i sylaby. Zastanawiają się, czy dany obrazek, przedmiot pasuje do zimy. Jeśli tak układają je w obręczy, jeśli nie – odkładają z boku. Przeliczają elementy.