Jestem dzisiaj zła jak osa…

Na pewno każdy z nas był kiedyś na coś tak zły, że chciał wybuchnąć… dzieci ciągle uczą się jak radzić sobie z emocjami, dlatego czasami nie udaje im się powstrzymać złości. Mogą na przykład rzucić zabawkami lub uderzyć kolegę. Dlatego też stworzenie im okazji do odczytywania sygnałów niewerbalnych wysyłanych przez innych, a także prawidłowego rozpoznawania i nazywania własnych i cudzych emocji sprzyja rozwojowi ich zachowań prospołecznych. Daje im możliwość porównania postaci fikcyjnych, ich emocji oraz sposobów postępowania z własnymi doświadczeniami. Pozwala dzieciom wczuć się w sytuację innego człowieka i uczy ich umiejętności „skutecznego” porozumiewania się oraz nazywania i wyrażania uczuć. Sprzyja kształtowaniu osoby otwartej na świat i innych ludzi.

Cele ogólne:
- kształtowanie empatii oraz umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć własnych i innych ludzi
- rozwijanie umiejętności werbalnego i pozawerbalnego wyrażania uczuć

Cele operacyjne - dziecko potrafi:
- określić uczucia drugiego człowieka korzystając z własnych doświadczeń
- przedstawić uczucia za pomocą mimiki, gestów, mowy ciała, słów a także symboli - „buźki”
- wypowiadać się na temat wiersza i filmu animowanego, analizować ich treść
- współdziałać w parach i w zespole
- wykorzystać zdobytą wiedzę i umiejętności w działaniu

Metody:
eksponujące, waloryzacyjne, praktyczne (drama - gra mimiczna, burza mózgów…)

Pomoce:
plansze z sylwetką dziewczynki, pluszowe zabawki, napisy, „buźki”, lusterka, „worek szczęścia”, papierowe twarze i serduszka, kaseta VHS

Przebieg:
1. Powitanie metodą: Czuję się… i wspólnym okrzykiem „Cześć”- dzieci wraz z nauczycielką stoją w kole, po kolei wysuwają przed siebie zaciśniętą pięść z kciukiem wysuniętym do góry, w bok lub w dół- w zależności od samopoczucia. Mówią: „Czuję się…”. Następnie wszyscy chwytają się za ręce i wyskakując w górę, krzyczą „cześć!”

2. Inscenizacja wiersza D. Gellner „Zły humorek”:
- odczytanie imienia głównej bohaterki ( z planszy dzieci odczytują) :

              A                           I
K                           S                          A      
- dobieranie symboli wyrażających emocje (buźki) oraz nazw uczuć odpowiednio do prezentowanych fragmentów wiersza
-  dzieci słuchają inscenizowanych przez nauczycielkę kolejnych fragmentów wiersza (z wykorzystaniem odpowiednich rekwizytów- pluszowych zwierząt, niebieskiej folii itp.), analizują ich treść, mówią o własnych doświadczeniach i dobierają pasującą do sytuacji „buźkę” i nazwę uczucia:

Zły humorek
Jestem dzisiaj
zła jak osa!
Złość mam w oczach
i we włosach!
Złość wyłazi
mi uszami
i rozmawiać
nie chcę z wami!
A dlaczego?
Nie wiem sama.
Nie wie tata,
nie wie mama...
Tupię nogą,
drzwiami trzaskam
i pod włos
kocura głaskam.
Jak tupnęłam lewą nogą,
nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam -
taka zła okropnie byłam.
Mysz wyjrzała
z mysiej nory:
- Co to znowu za humory?
Zawołałam:
- Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.
Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło,!?
Wyszłam z domu
na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.
Widać, że mi złość nie służy,