CELE GŁÓWNE:
Ukształtowanie czynnej postawy wobec ochrony przyrody – wypracowanie gotowości i umiejętności działań w środowisku przyrodniczym mających na celu jego ochronę.

CELE OPERACYJNE - Dziecko:
- zna słownictwo z zakresu ochrony przyrody
- rozumie pojęcia związane z ochroną przyrody oraz jej wpływ na zdrowie człowieka
- wie, jakie znaczenie ma przyroda dla człowieka i jak powinien postępować przyjaciel przyrody
- wyrażać swoje własne myśli i wyobrażenia, emocje w rozmowie kierowanej pytaniami i działalności plastycznej.

POMOCE:
Tekst wiersza Pt.: „Zielone serce”; plansze z drzewami (smutne i wesołe); ilustracje z dobrymi i niewłaściwymi zachowaniami w lesie; sylwety serc żółtych i czarnych; szarfy; opaski dla dzieci z sylwetami zwierząt; nagranie odgłosów lasu; paczka od leśnika – sadzonka sosenki; list od leśnika; figury geometryczne – plakietki; kredki lub flamastry.

PRZEBIEG:
1. Powitanie w kręgu – wprowadzenie dzieci w atmosferę leśnej przyrody: słuchanie odgłosów lasu (płyta CD), towarzyszy temu zapach świec sosnowych rozmieszczonych w różnych miejscach w sali. Rozmowa na temat usłyszanych dźwięków i leśnego zapachu. Odwołanie się do przeżyć z wycieczki. Las to gościnny, zielony dom. Zaprasza wszystkich  do siebie, las to dom zwierząt, a my jesteśmy gośćmi, ale nie zawsze zachowujemy się w nim jak goście. Posłuchajcie pewnej opowiastki...

Nauczyciel recytuje wiersz pt.: „Zielone serce” R.Pisarski

Na skwerku rosło drzewo
Szeroko rozłożyście
Srebrzystą miało korę,
Zielonosrebne liście.

Słuchali chętni ludzie
Przechodząc koło drzewka
Jak wietrzyk wśród gałązek
Wesoło piosnki śpiewa.

Lecz przyszedł mały urwis,
Ukradkiem wyjął nożyk,
Bo napis chciał wyskrobać
W srebrzystej cienkiej korze.

Wycinał powolutku
Literka po literce,
Nie wiedział, że pod korą
Zielone płacze serce.

Pytania n –lki do wysłuchanego wiersza:
Czy wy zachowalibyście się tak samo, czy inaczej? Dlaczego?
Co czuło drzewo, gdy mały urwis wycinał literkę po literce na korze drzewa?
Dzieci określają uczucia drzewa (np. było smutne, rozżalone, bezradne, niezadowolone, czuło niechęć, zagrożenie)
Odwołanie się do przeżyć z wycieczki, gdy dotykały i przytulały się do pnia drzewa, co wtedy czuły? (spokój, ukojenie, było przyjemnie).
   
2. Nauczycielka odsłania „Drzewo smutne i wesołe” (dwie plansze z drzewem zadbanym i zniszczonym)
Dzieci losują obrazki, które przedstawiają działanie człowieka przeciwko przyrodzie i przyjazne dla niej. Obrazki – ilustracje znajdują się w koszyczku. Komentując zachowanie człowieka na swoim obrazku wybierają serce żółte lub czarne i przyczepiają do drzewa smutnego, bądź wesołego.
(serce żółte oznacza właściwe zachowanie, zaś serce czarne przeciwko przyrodzie)

3. Zabawa ruchowa „W lesie”. Nauczycielka dzieli grupę dzieci na dwie połowy. Pierwsza połowa to „drzewa” – otrzymują szarfę, a druga połowa to zwierzęta w lesie – otrzymują opaskę oznaczoną zwierzątkiem mieszkającym w lesie. Dzieci  „zwierzęta” biegają po dywanie, na sygnał każde dziecko trafia pod swoje drzewo. Za każdym powtórzeniem zabawy n–lka ukrywa drzewo, aż wreszcie zostaje jedno. Dzieci dochodzą do wniosku, że drzewa trzeba chronić, szanować, by ich nie zabrakło na ziemi. Są przecież potrzebne ludziom i zwierzętom do oddychania i  życia.

4. Wymyślamy hasła dotyczące ochrony przyrody:
- Próba przedstawienia wymyślonych przez dzieci haseł w postaci znaków leśnych
- Dzieci rysują swoje pomysły na ochronę przyrody (znaki – to figury geometryczne)
- wystawa prac

Wspólne zredagowanie zasad postępowania w lesie:
Nie zakłócamy ciszy leśnej
Mówimy półgłosem
Nie łamiemy gałęzi
Nie niszczymy grzybów
Nie płoszymy zwierząt
Nie biegamy po lesie
Nie śmiecimy