Scenariusz zajęcia otwartego z zakresu edukacji przyrodniczej dla dzieci 4,5 lat
Temat: „Jesienne zabawy z wiatrem” – eksperymenty i zabawy badawcze z rodzicami
Cel ogólny:
- Pogłębienie wiedzy o świecie społecznym, przyrodniczym, technicznym.
- Zdobycie przez rodziców wiedzy i umiejętności pozwalające w ciekawy i zabawowy sposób rozwijać kompetencje poznawcze dziecka.
Cele szczegółowe:
- poznanie zjawiska atmosferycznego - wiatru,
- poznanie rodzajów wiatrów,
- poznanie negatywnych i pozytywnych skutków wiatru,
- poszerzenie zasobów słownika dziecka;
- rozwijanie umiejętności samodzielnego obserwowania, spostrzegania, koncentracji uwagi,
- kształtowanie umiejętności wypowiadania się na określony temat oraz opisywania oglądanych eksperymentów,
- rozwój umiejętności motorycznych i zręcznościowych,
- odczuwanie radości i zadowolenia z efektów prowadzonych obserwacji i doświadczeń.
Metody:
- słowne, czynne, oglądowe,
- doświadczenia i eksperymenty,
- prezentacja multimedialna,
- burza mózgów.
Przebieg zajęcia:
1. Powitanie różnymi częściami ciała.
2. Wyciszenie grupy piosenką „budujemy ciszę” – zabawa integracyjna.
3. Wprowadzenie do tematu zagadką:
Twoim latawcom latać pozwala,
czasem ogromne drzewa powala.
Jesienne liście z gałęzi rwie.
I zawsze wieje tam, dokąd chce. (wiatr)
4. Poznanie rodzajów wiatrów:
Prezentacja różnych wiatrów na ilustracjach (wietrzyk, wiatr, wichura, huragan) oraz obejrzenie filmu na tablicy multimedialnej „Teraz Miki! Mała trąba powietrzna”.
Rozmowa w oparciu o ilustracje i film:
- Czy te wiatry były tak samo silne? Który jest najsłabszy a który jest najsilniejszy?
- Czy wiatr jest potrzebny?
Tak – do poruszania wiatraków, do chłodzenia nas w upały, do przenoszenia nasion,
Nie – silny wiatr zrywa dachy, niszczy sady, zboża, przewraca drzewa
Podział obrazków przedstawiających skutki wiatru na pozytywne i negatywne.
5. Zabawy z wiatrem (ćwiczenia oddechowe):
- Jak możemy wywołać wiatr (pomysły dzieci – dmuchanie, bieganie, machanie rękami, wachlarzem, gazetą itp.)
- naśladowanie wiatru: wciąganie powietrza nosem – wydychanie ustami, szumienie jak wiatr,
- bieganie z paskiem bibuły,
- dmuchanie na papierowy motylek (bez słomki i ze słomką), przenoszenie motylka za pomocą słomki.
6. Zabawy z balonami:
- Czy powietrze można złapać? – wypowiedzi i propozycje dzieci.
a) Dzieci nadmuchują balony, obserwują, że balon zrobił się coraz większy.
Wniosek: Powietrze można złapać i zamknąć w balonie. Powietrze rozciąga ścianki balonu, dzięki czemu jest on coraz większy. Powietrze rozszerza się w balonie. Co się stanie jak odwiążemy balon?
- puszczanie powietrza z balona: zauważenie, że puszczone powietrze wprawia balon w ruch.
b) Wykonanie balonowej rakiety – na długi kawałek nitki nawlekamy kawałek słomki. Stawiamy na przeciwko siebie dwa stołki i przywiązujemy do nich nitkę. Im dłuższy sznurek tym lepszy trzeba jednak uważać, by był dobrze naprężony. Do słomki przy pomocy taśmy klejącej mocujemy nadmuchany balonik. By powietrze nam nie uciekało a jednocześnie by łatwo było powietrze wypuścić końcówkę balonika zaciskamy klamerką, spinaczem. Teraz odsuwamy balonik na jeden koniec toru i puszczamy zacisk. Nasza rakieta odlatuje.
- Co spowodowało, że rakieta „wystartowała?” – wypowiedzi dzieci.
Podsumowanie wypowiedzi przez nauczyciela - powietrze z balonika bardzo szybko ucieka i balonik leci. Nazywamy to zjawiskiem odrzutu – uciekające szybko powietrze odrzuca balonik w drugą (przeciwną) stronę. Na zasadzie zjawiska odrzutu wzbijają się w kosmos prawdziwe rakiety.
Bardzo ciekawy scenariusz. Doświadczenia z balonowym kołem super -tylko czy się uda, jak balony połączyć ?? Będę próbować . dziękuję