Czym są integracja i terapia sensoryczna?

Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania i reagowania na informacje dostarczane z otoczenia i własnego ciała. Jeśli wszystko działa w odpowiedni sposób, dziecko sprawnie porusza się, odbiera bodźce z zewnątrz i zachowuje się odpowiednio do sytuacji. U większości dzieci integracja sensoryczna rozwija się w sposób naturalny, właśnie  dzięki rozwijającym zabawom. Jeśli jednak tak się nie dzieje - potrzebna jest diagnoza i terapia zaburzeń integracji sensorycznej. 

Terapia sensoryczna to zajęcia, dzięki którym dziecko lepiej będzie sobie radziło w dorosłym życiu, a w przyszłości będzie miało mniej problemów w szkole i dorosłym życiu. Terapia sensoryczna i ćwiczenia, które dziecko wykonuje, pomogą również rozwiązać kłopoty z czytaniem i różnych problemach z mową. Im wcześniej dziecko je zacznie, tym lepiej.

Do kogo jest adresowana terapia sensoryczna?

Terapia sensoryczna jest adresowana w głównej mierze do dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które cierpią na zaburzenia  odbioru bodźców. Zdarza się, że terapię sensoryczną stosuje się także u niemowląt, które mogą mieć problemy z przyjmowaniem pokarmów. Niezwykle istotne jest to, by terapia sensoryczna była dla dziecka przede wszystkim zabawą. To pozwoli mu oswoić się z różnorodnością świata. Czy zaburzenia integracji sensorycznej można pokonać? Wydaje się, że tak, bo terapia przynosi świetne efekty. Dzięki niej maluch będzie mógł lepiej funkcjonować w otoczeniu, z drugiej strony, nie zmieni  dziecka żywiołowego na spokojne 

Jakie są efekty integracji sensorycznej?

Efekty terapii sensorycznej są bardzo korzystne dla dzieci:

• zwiększa się rozwój psychoruchowy
• postępuje integracja z rówieśnikami 
• zwiększa się odbiór bodźców płynących ze świata zewnętrznego
• zmniejszają się agresywne zachowania 
• zmniejsza się nadpobudliwość ruchowa
• dziecko lepiej wyraża swoje potrzeby
• lepiej nawiązuje interakcje z otoczeniem
• poprawia się koordynacja ruchowa
• lepiej funkcjonuje zmysł równowagi (poprawia się praca z piłką, kredkami czy nożyczkami)
• zwiększa się zdolność koncentracji 
• dziecko przestaje reagować płaczem lub krzykiem na bodźce sensoryczne.

Kiedy terapia sensoryczna jest konieczna?

Integracja sensoryczna - kiedy są powody do niepokoju?

Obserwuj dziecko i zwracaj uwagę na to, czy:

• Unika nowych zapachów, dźwięków, nadmiaru kolorów. Może też źle reagować na dotyk innych osób lub unikać zabawy w niektóre zabawy (np. uwielbia zjeżdżalnię, ale nie znosi bujać się na huśtawce). 

• Szuka silnych wrażeń dla zmysłów. Skacze, tarza się po podłodze, zderza z przedmiotami, uderza innych, taranuje kolegów i dorosłych, przewraca się lub kręci w kółko.

• Jest go wszędzie pełno. Albo też jest bardzo ospały i zrobienie najmniejszej czynności przychodzi mu z trudem.

• Ma kłopoty ze swobodnym poruszaniem się. Dotyczy to całego ciała albo np. tylko rączek. Miewa problemy z utrzymaniem równowagi.

• Występują u niego trudności z mówieniem. Mogą to być kłopoty z wymawianiem niektórych głosek, płynnym mówieniem, poprawnym budowaniem zdań.

• Ma problemy z utrzymaniem porządku. Dotyczy to starszych przedszkolaków – dziecko ma kompletny nieporządek w szafce lub swoim pokoju. Nie umie również zaplanować i przygotować potrzebnych do jakiejś czynności przedmiotów (nie jest w stanie np. przyszykować kartki i nożyczek, gdy chce coś wyciąć). Bardzo łatwo się rozprasza i potrzebuje pomocy, by doprowadzić do końca rozpoczętą czynność.

• Źle się zachowuje. Nie potrafi zapanować nad emocjami (bardzo szybko zmienia nastroje: od wesołości w mgnieniu oka przechodzi do agresji czy smutku), jest nieposłuszny, ucieka, chowa się przed dorosłymi, łatwo wpada w złość. Unika bliskości.