Cele

• zapoznanie z wybranymi gatunkami ptaków (bocian biały, kukułka, wróbel, dzięcioł, wrona);
• poznanie odgłosów wybranych ptaków;
• nabywanie opiekuńczego stosunku do ptaków;
• rozwijanie postawy proekologicznej;
• ozwijanie wyobraźni i twórczej inwencji dzieci;.

Pomoce:

• maski ptaków, nagrane odgłosy ptaków, muzyka relaksacyjna „W lesie”, farby plakatowe, kolorowe piórka, bibuła, klej,

 

Przebieg zajęć

1. Dzieci siedzą w kole i słuchają zaklęcia (wiersz B. Formy)

„Czarodziejska kraina”
Kiedy na chwilę oczy zamkniecie
Wnet w czarodziejskim znajdziecie się świecie.
Zatem uwaga!
Ważna to chwila
Już pani Wróżka czary zaczyna.

Nauczyciel rozpoczyna opowieść i zadaje pytania:
Zobaczcie na podłodze znajdują się dziwne ślady (tropy ptaków) – jak myślicie do kogo należą? (dzieci odgadują). Pójdźmy za nimi, policzmy je i zobaczmy, gdzie nas doprowadzą (dzieci idą i liczą). Ślady zaprowadziły nas do okna. Spójrzmy coś dziwnego znajduje się na parapecie (gniazdo), czy wiecie, co to jest? (dzieci odpowiadają). Zobaczcie, co w gnieździe się znajduje, czworo dzieci wybiera kolorowe maski ptaków. Dzieci nakładają na głowę maski z sylwetkami ptaków (bocian, wróbel, dzięcioł, wrona). Nauczyciel dzieli grupę według kolorów ptaków, krótko prezentuje wybrane gatunki ptaków, zapoznaje z odgłosami jakie wydają. Dzieci powtarzają:
Bocian: kle, kle, kle
Wróbel: ćwir, ćwir, ćwir,
Wrona: kra, kra, kra,
Dzięcioł: puk, puk, puk,

2. Posłuchajcie pięknej baśni o „Cudownym ptaku”.

„Cudowny ptak” (baśń czarodziejska)
W bardzo dawnych czasach żył chan. Miał trzech synów: Asana, Usiena i młodszego — Hasana. Pewnego razu chan zobaczył we śnie cudownego ptaka. Kiedy ptak śmiał się, z jego ust wypadały kwiaty, a kiedy płakał — z oczu sypały się perły. Chan postanowił zdobyć tego ptaka. Zawołał do sobie Asana i Usiena.
— We śnie widziałem cudownego ptaka. Kiedy on śmieje się, z jego ust sypią się kwiaty, kiedy on płacze, z jego oczów sypią się perły. Znajdźcie go i przynieście- rozkazał synom. Asan i Usien bez zastanowienia udali się w drogę.
Hasan o niczym nie wiedział. Dopiero po czterdziestu dniach dowiedział się. Zmartwiony, że jego bracia udali się w taką niebezpieczną drogę, a on został w domu, we łzach poszedł do ojca i powiedział:
— Ojcze, dlaczego mnie nie wysłałeś razem z Asanem i Usienem, nie ufasz mi?
— Ufam, syn mój. Asana i Usiena wysłałem w bardzo niebezpieczną i trudną drogę, ty jeszcze młody jesteś na takie zadania.
 Hasan zaczął błagać ojca, żeby mu pozwolił wyruszyć w poszukiwaniu cudownego ptaka. Ojciec zgodził się, i Hasan pojechał w ślad za braćmi. Szybko dogonił braci.
Dojechali bracia do rozwidlenia trzech dróg. Jedna droga prowadziła na prawo, druga — na lewo, a trzecia — przed siebie. Przy każdej drodze były trzy kamienie z napisami. Na kamieniu przy pierwszej drodze było wyryte: « pojedziesz — wrócisz ». Na drugim: « pojedziesz — może wrócisz a może nie wrócisz ». A na trzecim kamieniu wyryte: « pojedziesz — nie wrócisz ». Asan postanowił jechać na prawo « pojedziesz — wrócisz ». Usien — « może wrócisz a może nie wrócisz ». Hasanowi przypadła w udziale droga « pojedziesz — nie wrócisz ».
I bracia rozjechali się.