Cele ogólne:

• Stwarzanie okazji do rozróżniania i nazywania zwierząt hodowlanych i ich domów.
• Aktywizowanie aparatu mowy poprzez zabawy dźwiękonaśladowcze.
• Kształtowanie umiejętności uważnego słuchania.
• Kształtowanie umiejętności naśladowania ruchów i czynności, rozwijanie sprawności ruchowej.
• Rozwijanie wrażliwości słuchowej i umiejętności odbierania muzyki.
• Stwarzanie okazji do inwencji twórczej dziecka.

Cele operacyjne – dziecko:

• rozpoznaje i nazywa zwierzęta mieszkające na wsi oraz miejsca, w których mieszkają;
• naśladuje odgłosy wydawane przez zwierzęta wiejskie;
• naśladuje ruchy i czynności;
• buduje z patyczków domek;
• doświadcza radości podczas wspólnej zabawy;
• porusza się przy muzyce.

Metody pracy:

• czynna: ćwiczenia ruchowe, zadania stawiane dzieciom
• oglądowa: pokaz ilustracje
• słowne: rozmowa, opowieść , objaśnienia

Formy pracy:

• zbiorowa, indywidualna

Pomoce:

• ilustracje zwierząt hodowlanych i ich domów

 

Przebieg zajęć

1. Wstęp: Powitanie dzieci: rymowanka z pokazywaniem.

Witam wszystkich Was w ten radosny czas,
jedną ręką pomachamy, jednym oczkiem pomrugamy,
teraz sobie podskoczymy i cichutko już siedzimy.

2. Opowieść ruchowa wg pomysłu nauczycielki. Dzieci naśladują ruchy oraz odgłosy zwierząt. W czasie opowieści nauczycielka robi pauzy, by dzieci mogły same rozpoznawać, jakie odgłosami mówią zwierzątka.

Kogut obudził się najwcześniej. Przeciągnął się, ziewnął, rozprostował piórka, wyczyścił swój piękny czerwony grzebień na czubku głowy i wyszedł z kurnika. Słoneczko już pięknie grzało. Kogut przeszedł się po podwórku, zajrzał to tu, to tam, po czym wskoczył na płot i zapiał: kukuryku. Kury obudziły się natychmiast, zaczęły wiercić się na grzędzie, znosząc jajka. Kłóciły się przy tym okropnie… na całe podwórko niosło się ich gdakanie: ko, ko, ko, ko. Nieopodal w stajni usłyszał tę kłótnię koń, zawołał kilka razy: ihaha. Wybiegł ze stajni i zaczął galopować: kląskanie. W chlewiku obudziły się świnki i jak to ze świnkami bywa od razu były głodne, wołały: kwi, kwi, kwi. Gdy zjadły, poszły wytaplać się w błocie. Z obory wychyliła łeb krowa i przywitała się ze świnkami: muuuu Całego gospodarstwa pilnował pies Burek, który, gdy tylko coś się działo, szczekał głośno: hau, hau, hau. Aż do wieczora zwierzątka jadły, bawiły się na podwórku. A gdy słońce zachodziło, wróciły do swoich domków spać.

3. Gdzie kto mieszka ? – rozmowa przy ilustracjach. Próby nazywania domów i dopasowywania obrazków zwierząt.

• Kury, kogut – kurnik
• Świnki – chlew
• Koń – stajnia
• Krowa – obora
• Pies – buda

4. Budujemy domki dla zwierząt – zabawa konstrukcyjna. Każde dziecko wybiera sobie dowolną figurkę zwierzątka oraz kilka plastikowych patyczków (np. z gry Patyczaki). Zadaniem dzieci jest zbudowanie domku dla swojego zwierzątka. Nauczyciel podczas zabawy pyta dzieci: Jakie masz zwierzątko? Jak się nazywa domek, który budujesz? Krótka zabawa tematyczna: wg pomysłów dzieci, wydawanie dźwięków zwierząt.

5. Idą kurki – zabawa do wierszyka (modyfikacja wierszyka M. Barańskiej „Idą mrówki” z „Wchodzi Stach na dach – 103 wierszyki i zabawy kształcące motorykę, koordynacje ruchową i ruchowo- słuchową”). Nauczyciel układa na dywanie z grubego sznurka duże koło. Dzieci chodzą dookoła po sznurku powtarzając za nauczycielem wierszyk. Przy ostatnim wersie wymieniają nazwę domku i wskakują do środka koła.

Idą sobie kurki dróżką:
Pierwsza kurka tupie nóżką,
Druga kurka tupie nóżką,
Trzecia kurka tupie nóżką.
Potupały, potupały
I w kurniku się schowały.

Idą sobie świnki dróżką:
Pierwsza świnka tupie nóżką (…)
I w chlewiki się schowały. Itd.