RODZIC 1:
Dobry wieczór Państwu. Witamy Państwa serdecznie na naszym wyjątkowym, uroczystym i niezwykłym spotkaniu pt. „Babciu, Dziadku, ja się wcale nie chwalę, ja po prostu, niestety, mam talent!”. Dzisiejszy program poprowadzą dla Państwa…

RODZIC 2:
Piękna, znana i lubiana pani…

RODZIC 1:
Oraz przystojna, elegancka i sławna pani…

RODZIC 2:
Staropolski, dostojny taniec, znany wszystkim pokoleniom jako polonez, zainaugurował dzisiejszy wieczór.. Jego wykonawcy to chłopcy i dziewczynki ze grupy starszaków uczęszczający do Publicznego Przedszkola…
 
RODZIC 1:
Szanowni Państwo, serdecznie dziękujemy za przybycie honorowym uczestnikom tego spotkania, czyli wszystkim Babciom i Dziadkom. Dziękujemy także za uświetnienie naszego show swoją obecnością zaproszonym gościom…

RODZIC 2:
Nasz program nie może istnieć bez dostojnego jury, w składzie:

• Znana w całym… i poza jego granicami szanowna pani dyrektor przedszkola, pani… – brawa!
• Wszechstronnie oczytana znawczyni literatury nie tylko dziecięcej, pani bibliotekarka… – brawo!
• Najbardziej uduchowiona postać w naszej społeczności, ksiądz… – brawa!

Jury ma do dyspozycji wielkie lizaki: czerwone z napisem NIE i zielone z TAK.
 
RODZIC 1:
Nie zapominajmy również o zebranej w tej przepięknej nowo odrestaurowanej sali wspaniałej publiczności, która za każdym razem przysparza nam wiele emocji. Przywitajmy ich wielkimi brawami!

RODZIC 2:
Już tylko chwila dzieli nas od rozpoczęcia niesamowitego widowiska. Państwo również mogą wyrażać swój aplauz dla młodych wykonawców za pomocą nieskomplikowanego gestu zwanego potocznie „klaskaniem”. Osoby najbardziej zaangażowane w tę czynność mają niepowtarzalną szansę wygrać niesamowite nagrody – uśmiech księdza…, taniec z szanowną panią dyrektor lub całus od pani bibliotekarki – pod warunkiem jednak, że Jury nie będzie zbyt wyczerpane, by wziąć udział w takich ekscesach.

RODZIC 1:
Czas rozpocząć wielkie show. Zapraszamy pierwszych uczestników, maluszki z grupy „Motyle”, które zaprezentują przepiękny, barwny i żywiołowy taniec zatytułowany „Krakowiak”. Brawo!

Maluchy „Krakowiak”.

RODZIC 2:
Dziękujemy bardzo! Czekamy na opinię jury...

• Pani dyrektor: Jestem pod ogromnym wrażeniem. Cóż za przepych, jakie stroje! Jakie błyszczące cekiny! Czy jury podziela moja opinię?
• Ksiądz: Jeśli o mnie chodzi, to ja tam za cekinami nie przepadam, zdecydowanie bliższy jest mi klimat sportowej elegancji, chociaż te spodnie w paski nieźle komponowałyby się z moimi nowymi, czerwonymi trampkami.
• Pani bibliotekarka: No cóż, pozwolę sobie nie zgodzić się z moim przedmówcą, uważam, że polskie stroje ludowe są wyjątkowo eleganckie, a co do spodni, proszę wybaczyć, ale pod sutanną i tak nie widać, jakiego są koloru.

RODZIC 1:
Znamy już opinie Jury, prosimy o głosowanie.

Jury podnosi lizaki do głosowania (zielone) i mówi: Jestem na tak! itp.

RODZIC 2:
Prosimy także publiczność o wyrażenie swojej opinii oklaskami

RODZIC 1:
Wspaniale! Jak widzimy, maluchy zawładnęły sercami jurorów oraz publiczności.

RODZIC 2:
Już od początku dzisiejszego programu widać że rywalizacja będzie bardzo zacięta. „Maluszki” przechodzą dalej!

RODZIC 1:
Szanowni Państwo, podczas każdego szanującego się wielkiego show musi znaleźć się czas na chwilę przerwy. To czas na reklamy i wytchnienie dla artystów.

RODZIC 2:
Ale przerwa nie oznacza nudy, wręcz przeciwnie! Oto nasza melodia przewodnia, która będzie zapowiedzią konkursów lub zabaw, do których zaprosimy chętne osoby spośród publiczności