Cele ogólne:
- zgodne uczestniczenie we wspólnych zajęciach i zabawach;
- kształtowanie odporności emocjonalnej dzieci i zdolności do wysiłku intelektualnego

Cele szczegółowe:
- kształtowanie świadomości własnego ciała;
- różnicowania prawej i lewej strony ciała;
- kształtowanie własnego punktu widzenia;
- wdrażania do przyjmowania punktu widzenia drugiej osoby;

Dziecko:
- rozróżnia prawą i lewą stronę swojego ciała;
- obdarza uwagą drugą osobę;
- przestrzega uzgodnionych umów;
- potrafi nazwać i wskazać części ciała;
- posługuje się w praktyce określeniami dotyczącymi stosunków przestrzennych;
- uczy się wytrwałości i samodzielności w wykonywaniu zadań;
- potrafi określić co postrzega z własnego punktu widzenia;
- potrafi przyjąć punkt widzenia drugiej osoby;
- wie, jak należy współdziałać i współpracować w zespole;
- myśli logicznie i samodzielnie;
- umie nabyte umiejętności zastosować w praktycznym działaniu;

Forma organizacyjna pracy: grupowa, indywidualna

Metody:
- czynna - zadań stawianych dziecku do wykonania
- prof. E. Gruszczyk – Kolczyńskiej

Pomoce dydaktyczne:
nagrania muzyki, piosenki na płycie CD, odtwarzacz CD, koło dla każdego dziecka, frotki, kartki, kredki, obręcz.

Przebieg zajęć

1. Taniec części ciała – kształtowanie świadomości własnego ciała.
Prowadząca prosi, aby dzieci poruszały wskazanymi częściami ciała w rytm muzyki. Tańczą kolejno: głowa, szyja, ramiona, ręce, dłonie, palce, tułów, biodra, nogi, stopy.

2. Moja lewa i prawa strona.
Dzieci mają założone frotki na lewej ręce. Maszerują po kole z unoszeniem na zmianę lewej i prawej ręki. Następnie siadają i określają kto siedzi po ich prawej i lewej stronie.

3. Ćwiczenia w stosowaniu określeń dotyczących stosunków przestrzennych.
Dzieci siedzą w kole otrzymują kolorowe koła. Kładą kółko przed sobą, za sobą, z lewej strony, z prawej strony, trzymają nad sobą, siadają na kole, określają, że kółko jest pod nimi.

4. Zabawa Czy widzisz to co ja? - podobieństwo schematu ciała.
Dzieci stają obok siebie, podnoszą razem ręce, spoglądają w górę i stwierdzają, że widzą to samo (sufit, lampy). Opuszczają ręce, spoglądają w dół i stwierdzają, że i tym razem widzą to samo (podłogę). Podskakują kilka razy. Próbują wyczuć bijące serce, ustalają, że  mają serce po lewej stronie. Następnie wyciągają ręce w lewą, potem w prawą stronę, patrzą kolejno w te strony. Ustalają, że w takich sytuacjach widzą to samo.

5. Zabawa ruchowa "Nie chcę cię znać".

6. Skutki obrotu.
Dzieci stoją w parach twarzami do siebie. Wyciągają ręce i patrzą przed siebie – każde widzi co innego. Podają sobie ręce i spoglądają na frotki. Ustalają, że w takiej sytuacji ręka lewa jest naprzeciw prawej, a prawa naprzeciw lewej.

7. Ćwiczenia wyrabiające szybką orientację w przestrzeni.
Dzieci są oznaczone czterema kolorami frotek. Prowadząca staje w obręczy (ma frotkę na lewej ręce) i mówi: ustawcie się rzędami tak, jak powiem. Dzieci z różowymi frotkami staną przede mną..., z fioletowymi za mną...., z niebieskimi po mojej lewej stronie..., z granatowymi po mojej prawej stronie. Prowadząca obraca się o 90 stopni, pokazuje rękę z frotką, wskazuje kolejno dzieci w rzędach i pyta: Po której mojej stronie teraz jesteście? Obraca się znowu o 90 stopni, wskazuje dzieci w rzędach i pyta: A teraz, po której mojej stronie jesteście?

8. Zabawa ruchowa do piosenki Głowa, ramiona, kolana, pięty.

9. Mój rysunek.
Dzieci wybierają kolorową kartkę, zdejmując ją ze sznurka. Przed zdjęciem wskazują  górę, dół, lewą i prawą stronę kartki. Siadają do stolika i  pod dyktando prowadzącej, rysują na środku kartki drzewo, w lewym górnym rogu słoneczko, na dole trawkę, a po prawej stronie kwiat.

10. Zabawa ruchowa "Gimnastyka".

Opracowała: Teresa Gielniak