Cele:
- ćwiczenie uważnego słuchania podczas odczytywania wiersza
- zachęcanie do wypowiadania się na tle grupy
- utrwalanie umiejętności charakterystyki postaci swojego dziadka
- wdrażanie do dbałości o porządek
- zachęcanie do mówienia o swoich emocjach

Metody:
Słowna – rozmowa, praca z wierszem
Oglądowa – pokaz
Działań praktycznych – wykonanie portretu dziadka

Środki dydaktyczne:
- wiersz pt. „Dziadek” H. Livior–Piotrowski
- portret Dziadka w dużym formacie
- szablony: duże okulary, lalka, pies, książka dla dzieci z bajkami
- farby do malowania palcami, papierowe lub plastikowe talerzyki
- podkładki lub folia na stół
- janczary

Formy:
- indywidualna
- zespołowa

Przebieg zajęć.
1. Na rozpoczęcie zajęć „niekończąca się wypowiedź”
Chętne dzieci próbują dokończyć zdanie: Czuję się… Lubię……
Nauczyciel jako pierwszy rozpoczyna np. Czuję się bardzo dobrze. Lubię lody.

2. Nauczyciel przywiesza na tablicy portret Dziadka.
Prosi dzieci aby były skupione i starały się zapamiętać jak najwięcej rzeczy, które będą występowały w wierszu. Podczas mówienia wierszyka ilustruje, przyczepia i pokazuje elementy na które dzieci powinny zwrócić uwagę.

„Dziadek”
 Mój dziadek wie prawie wszystko.
 Umie gwizdać jak kos,
 ma duże okulary
 i długi siwy wąs.
 Potrafi z kawałka drewna
 wystrugać lalkę i psa.
 Jak piękna książka dla dzieci
 - dziadek sto bajek zna.
 Gdy jestem już trochę śpiąca,
 A w domu cisza i mrok -
 bierze mnie na kolana i mruczy jak kot.

Pytania do wiersza:
- O kim jest ten wierszyk?
- Co dziadziuś w wierszyku potrafi najlepiej robić?
- Jak wygląda?
- Za co kochamy swoich dziadków?
- Co lubicie z nimi robić?

3.  Zabawa ruchowa „Skrzat”
Nauczyciel czaruje: Czary Mary wieje wiatr, nie przedszkolak będzie skrzat. Gdy słychać dźwięk janczarów dzieci biegają na paluszkach, gdy nauczyciel przestaje grać, dzieci stają nieruchomo. Kto się ruszy ten odpada z gry.

4. „Mój kolorowy dzidziuś”. Każde dziecko palcami maluje portret dziadka. Po skończonej pracy, dzieci uprzątają swoje miejsce.