Idea bezstresowego wychowania pojawiła się pod koniec lat 90. Rodzice bardzo często, tłumacząc swoje postępowanie, odwołują się do jej zasad. Według nich założeniem bezstresowego wychowania jest całkowity zakaz karania dziecka, a wymaganie poprawnego zachowania jest minimalne. Specjaliści sądzą, że taki model polegający na nie określaniu stanowczych zasad, co wolno a czego nie, może mieć fatalne skutki.

W wychowanie dziecka warto włączyć również muzykę! Sprawdź dlaczego, wejdź: Wpływ muzyki na rozwój dziecka

Ze względu na coraz większe zainteresowanie zagadnieniami dotyczącymi bezstresowego wychowania przeprowadzono badania. Ich celem było zrobienie rozeznania na temat tego, jak dzieci i rodzice rozumieją pojęcie "bezstresowe wychowanie". Okazało się, że wielu młodych rodziców nie do końca pojmowało znaczenie założenia tego typu modelu wychowania dzieci. Maluch, któremu pozwala się na wszystko i nie określa jasnych, stanowczych reguł w końcu przestanie odróżniać zakazy i nakazy. Dziecko może stracić orientację w tym, co jest dobre a co złe i w przyszłości zaczanie dokonywać niesłusznych wyborów.

Każde dziecko, niezależnie od wieku, powinno być traktowane z pełnym szacunkiem przez pozostałych członków rodziny. Bardzo ważną rzeczą jest aby rodzice już od najmłodszych lat wpajali mu zasady postępowania, które pozwolą na rozwój samooceny i budowanie prawidłowych relacji pomiędzy zarówno dziećmi, jak i dorosłymi.

Równowaga zachowana pomiędzy rodzicielską miłością a dyscypliną daje maluchom poczucie bezpieczeństwa. Jednak w relacji rodzice-dziecko powinny być od samego początku ustalone granice oraz wymagania. Skrupulatne przestrzeganie zasad pozwala najmłodszym uczyć się odpowiedzialności za swoje czyny. Warto pamiętać, że dyscyplina w domu nie jest skierowana przeciwko dziecku, ale jego niewłaściwemu zachowaniu! Kiedy maluch postępuje źle, rodzic powinien spróbować na początku zrozumieć dlaczego tak postąpił. Szczera rozmowa jest w takich wypadkach niezbędna. W momencie gdy maluch podstawia nogę koledze, trzeba mu wytłumaczyć dlaczego takie działanie jest złe. Nie wolno być także pobłażliwym, na złe zachowanie reagować trzeba zawsze, lecz nie krzykiem i złością, a spokojną, szczerą rozmową.

Czy w wychowaniu dziecka sprawdza się surowość wobec niego? Wejdź i zobacz: Czy powinniśmy być surowymi rodzicami?

Kary cielesne to nie jest skuteczna metoda wychowawcza. Rodzice, którzy ją stosują najczęściej wyładowują przez to własny stres oraz okazują bezradność wobec własnego dziecka. Kary cielesne negatywnie wpływają na jego rozwój psychiczny. Takie postępowanie może być fatalne w skutkach - dziecko zaniży własną samoocenę, będzie czuło się winne i zawstydzone. Posłuszeństwo nie oznacza uległości wobec osoby starszej, jednak gdy już tak się dzieje, maluch utraci poczucie własnej wartości a także znacznie buntować się przeciwko rodzicom.

W przypadku gdy dziecko stanowczo odmawia wykonania jakiejś czynności jak, np. posprzątanie pokoju, warto wtedy z nim porozmawiać. Rola dorosłego w wychowaniu dziecka polega na podejmowaniu takich działań, aby wyznaczać stanowcze granice i nauczyć dziecko ponosić konsekwencje w przypadku ich przekroczenia. Zdaniem psychologów i specjalistów drogą do odnoszenia sukcesów w wychowaniu jest dyscyplina, która uczy wytrwałości oraz cierpliwości w dążeniu do zamierzonych celów. Tym samym rodzice powinni wspierać swoje dzieci, akceptować ich potrzeby, dostrzegać starania maluszka.

Najważniejsze zasady bezstresowego wychowania to przede wszystkim ustalenie jasnych i stanowczych granic. Wiek dziecka nie może być usprawiedliwieniem jego zachowania. Małe dzieci uczą się nie tylko przez to co słyszą od innych, ale również przez doświadczenie. Testują na co mogą sobie pozwolić i jeśli od samego początku nie zastosujemy granic, nasze dziecko może zacząć zachowywać się niegrzecznie.

Dowiedz się jak opanować złe zachowanie dziecka, zobacz: Histeria dziecka, jak ją opanować?

Małe dzieci bardzo często wymuszają na dorosłych różne rzeczy poprzez płacz i krzyk. W takim wypadku szalenie ważne jest opanowanie i cierpliwość rodzica, aby nie dać się sprowokować. Nie trzeba krzyczeć, bo dziecko w naturalny sposób będzie starało się dorosłego przekrzyczeć. Tylko spokojny głos pozwoli mu skupić się na tym, co się do niego mówi. Czasem zdarza się także, że dorosły popełnia błąd, wtedy bardzo ważne jest aby potrafił się do tego przyznać. Rodzic powinien być także konsekwentny w swoich działaniach, w przypadku, gdy nakłada na dziecko karę bądź coś obiecuje. Trzeba także pamiętać, że dorosły stosując dyscyplinę powinien robić to, aby nauczyć dziecko właściwego postępowania na przyszłość.