SCENA VI

ŚWIERSZCZ
Wiecie co, mam pomysł, a może byśmy pomalowali Pamelkę. Byłaby taka jak wszystkie niezapominajki i mogłaby wziąć udział w świecie.

PODGRZYBEK
To chyba kiepski pomysł. Dorelła jej nie zaakceptuje, nawet jeśli będzie miała niebieskie płatki.

PAJĄK
Mnie się też tak wydaje. To nie jest kwestia koloru płatków. To różnica charakterów.

ŚWIERSZCZ
Szkoda, szkoda. Ja bardzo lubię Pamelkę. Nie tylko dlatego, że mi pomogła, bo ona pomaga każdemu, kto potrzebuje pomocy. I wcale nie czeka, aż się ją poprosi. Jej po prostu nie sposób nie lubić.

PODGRZYBEK
A jednak, Dorella to potrafi. Chyba pora na obiad? Idziemy?
Pająk i Świerszcz przytakują. Wychodzą. Słychać muzykę.

 

SCENA VII

ŻUK
No, chodź, Pamelko. Przestań już płakać. Nie ma się czym martwić, naprawdę.

PAMELKA
Jak to nie ma? Wszyscy się cieszą, szykują na święto. Tylko ja zostanę sama.

Na scenę wchodzą niepostrzeżenie Muchomor i Biedronka. Przysłuchują się rozmowie.

ŻUK
Zapewniam cię, że tak się nie stanie. Będę z tobą. Nic mnie nie obchodzi
żadne głupie święto niezapominajki Wolę być z moją przyjaciółką.

PAMELKA   
Nie mów tak, Żuku. Święto nie jest głupie.

ŻUK
No, dobrze. Jeśli nie święto, to Dorelia jest głupia. I to też jest ważny powód, żeby nigdzie nie iść. Zrozumiano?

PAMELKA
Ona też nie jest głupia, tylko nieszczęśliwa. Nie potrafi kochać ani przyjaźnić się.

ŻUK
Jej też współczujesz? Pamela, opamiętaj się. Nie można kochać całego świata.

PAMELKA
Można. Oczywiście, że można. Trzeba kochać innych, pomagać i wspierać w trudnościach.

ŻUK
Byłoby pięknie, ale to niemożliwe. I pamiętaj - nie jesteś sama. Jestem ja, Pająk. Chcesz? Powiem mu, żeby nie tańczył z nimi.

PAMELKA
Nie! Nie rób tego. Niech tańczy, niech się cieszy. On to bardzo lubi.

ŻUK
My też sobie zatańczymy. Przecież znamy ich układ. Ciągle tu ćwiczą. Wszyscy potrafią zatańczyć. Zrobimy sobie swoje własne święto jednej miłej niezapominajki. W dodatku zielonej. No, już. Głowa do góry. Idziemy do poziomek. Pośmiejemy się z nimi

PAMELKA
Chodźmy. Zapraszały na swój pyszny sos.

 

SCENA VIII

MUCHOMOR
Słuchaj, Biedronko, pora przejść do czynów. Nie mogę patrzeć, jak ten kwiatuszek cierpi.

BIEDRONKA
No ale co my możemy zrobić.

MUCHOMOR
Przecież znamy tajemnicę czarownika. Wiemy, jak zdjąć czary z Pamelki.

BIEDRONKA
Ale nie spełniamy warunków.

MUCHOMOR
Jak to nie?

BIEDRONKA
Przecież on wyraźnie powiedział, że tylko prawdziwy przyjaciel może to zrobić.

MUCHOMOR
A co, nie  jesteśmy przyjaciółmi  Pamelki? Ja jestem, bardzo ją lubię i zrobiłbym dla niej wszystko.

BIEDRONKA
Ale ona o tym nie wie.

MUCHOMOR
No to co? Można mieć przyjazne zamiary wobec kogoś bez jego wiedzy. No tak czy nie?

BIEDRONKA
Niby tak, ale...

MUCHOMOR
Żadnego ale, jesteśmy jej przyjaciółmi, bo troszczymy się o nią. Przecież zasłoniliśmy ją przed wiatrem, gdy spała. Tak?

BIEDRONKA
Tak, bo obudziłby ją.

MUCHOMOR
Dorellę też byś zasłoniła?

BIEDRONKA