W Wielką sobotę we wszystkich kościołach święcono pokarmy. W koszyczku nie mogło zabraknąć pisanek – symbolu nowego życia, chleba - podstawowego pokarmu człowieka, chrzanu i soli – które miały chronić przed zepsuciem, borowiny – symbolu wiosny, kiełbasy – symbolu obfitości  oraz baranka – symbolu wolności. Po powrocie z kościoła był zwyczaj obchodzenia domu dookoła trzy razy, żeby się darzy i nie zabrakło przez cały rok jedzenia.

Dziecko 5 - Wiersz „Nasz koszyczek” (dziecko wchodzi z koszyczkiem i wkłada poszczególne rzeczy)
Nasz koszyczek będzie piękny
Wszystko tam włożymy
Kilka jajek, chrzan skrobany,
Trochę soli, kromkę chleba
Baranek cukrowany.
Jeszcze pętko kiełbaski
Do ozdoby barwinka listeczki
Nie będą się w kościele
wstydzić chłopcy i dzieweczki.

Dziecko 6 - Wiersz „Cukrowy baranek”
Cukrowy baranek ma złocista różki
Pilnuje pisanek na łące z rzeżuszki
A gdy nikt nie patrzy chorągiewką buja
I cichutko beczy: Święta! Alleluja!

9. Konferansjer
Wczesnym rankiem w Niedzielę Wielkanocną, i dawniej, i dzisiaj idzie się do kościoła na Rezurekcję. Po uroczystej mszy zasiada się  w swoich domach do wielkanocnego stołu i dzielimy się święconką. Dawniej gospodarze  po południu wychodzili z drewnianym krzyżykiem, palmą i wodą święconą i szli poświęcić swoje pola. Miało to zapewnić dobre, obfite zbioty i zabezpieczyć pola przed suszą, burzami i gradobiciem.

Dziecko 7 -  Wiersz „ Nasz stół wielkanocny”
Nasz stół wielkanocny
Haftowany w kwiaty
W borówkowej zieleni
Listeczków skrzydlatych
Lukrowana baba
Rozpycha się na nim.
A przy babie mazurek w owoce przybrany.

Dziecko 8 -  Wiersz „Wielkanoc”
Wielkanoc, Wielkanoc
Wielka radość w sercu 
Gdy stąpasz po świecie
Kwitnącym kobiercu
Na stole pisanki pięknie malowane
Wśród zieleni trawy cukrowy baranek.
Bazie w wazoniku, ciasta i wędliny.
Wielkanoc i wielkie spotkanie rodziny.

10. Piosenka „Wielkanocny poranek” -  Gr. I

11. Konferansjer
W niektórych regionach naszego kraju był zwyczaj, że zajączek obdarowywał dzieci słodkimi prezentami.

Dziecko 9 -  Wiersz „Biją dzwony”
Biją dzwony, złote dzwony
coraz głośniej, prędzej.
Zaraz jajkiem wielkanocnym,
podzielimy się jak sercem.
W niedzielny  poranek, gdy słońce zaświeci
z zielonego lasu zając skacze do dzieci.

12. Piosenka „Wielkanocny zajączek” – Gr. VI

13. Konferansjer
A czy wiecie co się działo w poniedziałkowy ranek? Poniedziałek to drugi dzień świat, zwany śmigusem – dyngusem lub lanym poniedziałkiem. W tym dniu już od świtu, było słychać krzyki, odgłosy gonitwy i ucieczki. To chłopcy zakradali się z wiadrami wody i oblewali dziewczęta. Z czasem zwyczaj ten zamienił się w zabawę.

Dziecko  10 - Wiersz „Śmigus-Dyngus” (dziecko wchodzi z wiadereczkiem i odrobiną wody, którą wylewa na gości)
Śmigus-Dyngus na uciechę
Z wiadra wodę lej ze śmiechem.
Jak nie z wiadra to ze dzbana
Śmigus-Dyngus już od rana.
Staropolski to obyczaj, żebyś wiedział i nie krzyczał,
Gdy w Wielkanoc drugie święto
Będziesz kurtkę miał zmokniętą

Dziecko 11 i 12 - Wiersz „Lany Poniedziałek”
Chlusta woda z dzbana,
uciekaj, bo zmoczy.
Lany poniedziałek
z dzbankiem wody kroczy.

Polej mnie, polej
troszkę z tyłu, z boku.
Będę czysta, będę rada
jak każdego roku.

Oblać kogoś w Dyngus
sprawi mi uciechę,
jeżeli oblany,
przyjmie to z uśmiechem.

Dyngus-Śmigus, Śmigus-Dyngus,