CELE OGÓLNE:

• poznanie tradycji i zwyczajów świątecznych,
• ukazanie piękna Świąt Bożego Narodzenia,
• próby samodzielnego wygniatania ciasta, wykrajanie pierników,
• rozbudzanie, budowanie więzi między dzieckiem a rodzicem w czasie wspólnego pieczenia pierników,
• wdrażanie do zachowania porządku podczas zajęć kulinarnych.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

• dziecko zna zwyczaje i tradycje Świąt Bożego Narodzenia,
• dziecko wymieni i nazwie produkty potrzebne do wypieku ciastek,
• samodzielnie wygniata, wyciska i dekoruje pierniki,
• czerpie radość ze wspólnego pieczenia pierników z rodzicami.

METODY:

• słowna – rozmowa o zwyczajach i tradycjach Świąt Bożego Narodzenia,
• czynna – wygniatanie ciasta, wykrajanie i dekorowanie pierników.

FORMY:

• indywidualna
• zbiorowa

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

• ilustracje,
• produkty do pieczenia pierników,
• foremki,
• wałki,
• deski,
• płyta CD z kolędami,
• fartuszki dla dzieci.

 

PRZEBIEG ZAJĘĆ

1. Powitanie rodziców piosenką: „Wszyscy są, witam was!”

2. Zaprezentowanie ulubionych przez dzieci utworów muzycznych, których nauczyły się w przedszkolu.

3. Rozmowa przy tablicy z serią ilustracji do bajki pt. „Toruńskie Pierniki”.

4. Słuchanie bajki pt. „Toruńskie Pierniki” (załącznik nr 1). Rozmowa na temat bajki.

5. Śpiewanie piosenki pt. „Świąteczne Pierniczki” (załącznik nr 2). Zabawa ruchowa przy piosence: „Pieczemy ciasto” ( elementy metody Klanza).

6. Przygotowanie się do robienia ciasta.
Dzieci i rodzice myją ręce i zakładają fartuszki ochronne. Każde dziecko dostaje kawałek ciasta, wałkuje i wyciska foremkami ciastka. Rodzice układają ciastka na blaszki. Gdy ciastka są już gotowe wędrują do upieczenia.

7. Wspólne śpiewanie kolęd (w oczekiwaniu na upieczone pierniki).

8. Podziękowanie rodzicom za udział w zajęciach. Złożenie świątecznych życzeń.

9. Sprzątanie sali, zabiegi higieniczne.

 

Załączniki:

Tekst bajki pt. „Toruńskie pierniki” (załącznik nr 1)
Od dawien dawna Toruń słynął ze wspaniałych, aromatycznych wypieków. Każdy piekarz piekł pierniki według własnej, pilnie strzeżonej receptury. Dlatego wystarczyło tylko skosztować piernika, aby wiedzieć z czyjej piekarni pochodzi.

U mistrza Bartłomieja pracował Bogumił - młody piekarczyk. Był bardzo pracowity, a przy tym wesoły.
Gdy pracował, cała piekarnia wypełniała się jego radosnym podśpiewywaniem.
Uroczy młodzieniec przyciągnął uwagę córki mistrza, Róży. Ale i Bogumił nie był wobec niej obojętny. Często przynosił jej wielkie bukiety polnych kwiatów i wypiekał ogromne serca z pierników.

Do Róży zalecał się również stary wdowiec, który przynosił jej sznury pereł. Ojciec dziewczyny chciał, aby poślubiła bogatego wdowca, jednak ona całym sercem kochała Bogumiła.

Pewnego dnia, gdy w piekarni było niewiele pracy, piekarczyk wybrał się nad pobliski strumień. Chciał nazrywać dla Róży najpiękniejszych kwiatów. Gdy tak sobie szedł, zobaczył w strumieniu pszczołę.
Była cała mokra i wyraźnie osłabiona walką z żywiołem. Bogumił pochylił się i podał jej listek, który leżał na brzegu. Delikatnie wyłowił pszczołę i położył na koniczynie, aby wyschła w promieniach słońca. Już miał odejść, gdy usłyszał:
- Dziękuję ci za uratowanie życia mojej poddanej, Bogumile.
Chłopiec rozejrzał się dookoła i zobaczył w trawie maleńką królową i rycerzy. Przykląkł i ukłonił się, gdyż była to królowa krasnoludków.
- Jesteś dobrym człowiekiem. Bez pszczół nie przetrwalibyśmy, gdyż żywimy się tylko miodem, który dla nas zbierają. nagrodzę twoją wspaniałomyślność i zdradzę ci pewien sekret. Dzięki niemu zdobędziesz sławę