Rozmowy z dzieckiem o przedszkolu są koniecznym elementem edu – kacji i wyrazem zainteresowania problemami dziecka. Mimo pośpiechu trzeba znaleźć chwilkę, aby dziecko mogło opowiedzieć o spędzonym dniu, o swoich problemach i radościach. Należy pozwolić, aby wyraziło własną opinię na temat przedszkola, pani i innych dzieci. Istotne jest, aby zauważać pozytywne efekty edukacji i rozwoju dziecka i chwalić je za to. W żadnej społeczności, więc tak – że w przedszkolu nie uda uniknąć się konfliktów. Należy pozwolić dziecku się wyżalić i podtrzymać je na duchu, a jeszcze lepiej razem przedyskutować prob-lem i wesprzeć dziecko albo podpowiedzieć rozwiązanie. Stały kontakt i współpraca z nauczycielkami winna być podstawą wiedzy o rozwoju i problemach naszego dziecka. Podstawowe informacje to – czy zjadło posiłki, czy dobrze się bawiło, jak wyglądają jego kontakty z rówie-śnikami, czy umie współpracować w grupie, czy wykonuje polecenia, czy zda-rzają się problemy wychowawcze. Należy  też rozmawiać o rozwoju dziecka. Uwagi i opinie nauczycielek mogą czasami niemile zaskoczyć, gdyż przyzwy – czailiśmy się lub nie widzieliśmy problemu. Popełnicie ogromny błąd, jeśli zało- życie negatywny stosunek nauczycielki do dziecka. Proponujemy założyć, iż przedszkole jest naszym partnerem we właściwym kształtowaniu osobowości naszego dziecka. Trzeba zastanowić się z czego może wynikać problem i jeśli nie zgadzamy się lub nie zostaliśmy przekonani należy powrócić do rozmowy z nauczycielką lub dyrektorem placówki. Nie oczekujmy i nie wymuszajmy u nauczycielki oceny i porównywania z innymi dziećmi. Nie porównujmy pre – zentowanych prac i rysunków naszego dziecka i innych dzieci. Pamiętajmy, iż etap edukacyjny dzieci w wieku 3 do 6 lat charakteryzuje się indywidualnym czyli nierównym rytmem rozwojowym. Bywają bowiem w okresie przedszkol – nym okresy dużych zmian oraz takie, w których zmiany następują bardzo wol – no. Zatem ocenianie i przykładanie wzorców jest niedopuszczalne, a egzekwo – wanie jednolitych standardów jest nieuzasadnione. Postępy i rozwój dziecka należy widzieć w aktualnych jego możliwościach. Postępy zaś mierzcie porów – nując co potrafi teraz z tym, co potrafiło dziecko wcześniej.

Opracowały: mgr Dagmara Hawryło, mgr Joanna Styczyszyn, mgr Beata Szaforz